Een toonhoogte. Een tempo. Zo beleeft Jack Cade de lockdown. En zo klinkt dus ook The Death Throes Of A Jaded Empire (eigen beheer) van deze Britse artiest. Met een donkere, grommende stem praatzingt hij over het verval van Engeland. Over de verlopen kustplaats waar hij opgroeide bijvoorbeeld (The Amber Lights). Cade is tot het besef gekomen dat de geschiedenis is geschreven door de winnaars. De ongemakkelijke waarheid wordt begraven of weggepoetst. Eerst ga je daar in mee, maar als je dieper graaft kom je tot andere inzichten. Een Awakening noemt hij het. Het brandt als vuur door zijn botten (Some Bruises Don’t Fade) en dat is nodig om de angsten achter je te laten. Basaal als het vroegste werk van Billy Bragg, ook al is het daar verder qua klankkleur totaal niet mee te vergelijken. Met Ben Cos-Smith op dobro, Hana Maria op viool en Adam Perry en Mark Tudor op drums. Nog geen half uur muziek overigens.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie