De stem van Riley Downing kruipt overal onderdoor. Alsof hij onder de veranda zit, een hap adem neemt en de woorden eruit stoot. Die hap lucht neemt hij niet alleen op Deep Breath, maar op bijna alle nummers van Start It Over (New West Records/PIAS). Die bariton past goed bij zijn naam. Riley Downing, spreek het uit en als vanzelf zak je een octaaf. De artiest maakte al naam als bandlid van The Deslondes. Maar wie zou beweren dat de singer-songwriter uit Missouri een verleden had bij Ozark Mountain Daredevils, Barefoot Jerry of NRBQ zou ik ook geloven. Bij die bands had je ook zangers die lager dan laag gingen. Een stem met karakter in een muzikale omlijsting met soul, dat is wat deze prachtplaat te bieden heeft. Het titelnummer is een loflied op de platenzaak. Het mooiste voor Downing is om de daar aangeschafte singles thuis te draaien bij de ’45 woman’ die hij er heeft getroffen. Een liedje met fijne, rollende popakkoorden. Dat gezegd hebbende. Het begin van Hey! Mister doet me elke keer denken aan iets uit de begintijd van George Baker Selection. Met jazzy gitaartje en hobbelende drums. Good To See Ya is een simpele, stompende deun met een effectieve gitaarstoot, een solo kun je het niet noemen, en zeurende toetsen. Won’t Somebody Play doet het met slaggitaar en vibrafoon. Doing It Wrong is daarna weer heel wat anders. John James Tourville, net als Downing van The Deslondes, speelt hier steelgitaar als Red Rhodes op de platen van Michael Nesmith. Crazy brengt een combinatie van die bariton met banjo, met een lekker soulkoortje erbij. En verder akoestische gitaren, drums, bas, fiddle en viool en ook nog een Moog synthesizer. En toch is de countrysoul van Start It Over zo organisch als wat. Tourville produceerde de plaat samen met Andrija Tokic, die naast Deslondes die rol ook vervulde voor Alabama Shakes en Hurray For The Riff Raff.
13/06/2021 Permalink
Doing it wrong, had zo op de beste Kris Kristofferson CD kunnen staan. Één van de beste nummers dit jaar. Fijne CD in zijn geheel.