Ze speelt resonatorgitaar en komt uit Raamsdonksveer. We hebben het over Merel van de Keer. Enkele maanden geleden verscheen van haar Ghost In The Storm (Howlin’ Chicken Records), een album met zes nummers en een speelduur van bijna een half uur. Eigenlijk een ep dus. Misschien is dat de reden dat het door niemand genoemd werd in de eindejaarslijsten. Aan de kwaliteit kan het namelijk niet liggen, want wat een overtuigend werkstuk is dit! De Brabantse brengt de blues met zoveel overtuiging dat er geen ontkomen aan is. Dat zit ook in de tekst van het titelnummer. Ze waarschuwt: haar gedachten gaan met haar op de loop. Als een geest in de storm, niet te beteugelen. Niet door duizend mannen in toom te houden. Ze heeft het over een eenzame cowboy en een schoonheid in de woestijn; ze ziet zichzelf ook dolen door onherbergzame gebieden in Amerika. Daar spoelt ze haar lichaam en zuivert ze haar geest in het koude rivierwater, terwijl een buffalo haar in de gaten houdt (Buffalo). Het volgende nummer klinkt dreigend. Ze worstelt met haar gevoelens op Bending Rules. Of beter, ze tracht die te verbergen. Maar ze neemt er geen genoegen mee. Ze hoeft niet aan allerlei verwachtingen te voldoen. Ze is wie ze is en als dat niet gewaardeerd wordt, nou, dan maar niet. Joost Verbraak en Jan van Bijnen maakten kennis met haar eigenzinnigheid en volgden haar gewillig. Van de Keer wilde de nummers graag opnemen in haar eigen hal omdat het oude gebouw een geweldige akoestiek heeft. Ze had gelijk, dus alle opnameapparatuur verhuisde daarnaartoe. Alsof er een dolende geest rondwaart daar. Mensen die destijds Living With The Law van Chris Whitley geweldig vonden moeten dit ook maar eens beluisteren.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie