Een feest voor het oor! Dat is wat I Saw A Star Behind Your Eyes, Don’t Let It Die Down (eigen beheer) van Bennett Wilson Poole is. Het Engelse trio verraste 5 jaar geleden met hun titelloze debuut (5 sterren) en deze opvolger is zo mogelijk nog beter. Anders wel, want onder productionele leiding van Tony Poole, wordt in de 10 songs nog iets meer teruggegrepen naar de jaren 60. Minder country, meer psychedelica, maar zonder dat de hasjpijp eraan te pas komt. Supercatchy. Are you ready to rumble?, zo begint Danny Wilson het eerste nummer, I Saw Love, en vanaf daar is het volop genieten van de vocale kunsten van de mannen. Individueel misschien niet de grootste zangers van het eiland, maar tezamen doen ze de tijden van de Fab Four en de Byrds herleven. Mede debet daaraan is het gebruik van de Rickenbacker-gitaar. I Wanna Love You But I Can’t Right Now gaat niet over een persoon, maar over de USA. Al het moois wat het land heeft voortgebracht, maar nu even niet: the dream getting dark somehow. Fantastisch is ook die kleine referentie aan het verleden in Help Me See My Way. Luister naar de gitaar aan het einde en je hoort Wooden Ships van CSN (eerlijkheidshalve: ik las dat ergens anders, maar nu kan ik het niet meer “onhoren“). Cry At The Movies is een ode aan de bioscoop, door een beeld te geven van een oude man die nog steeds, op zijn vaste plek, naar het filmtheater gaat. Voor hem geen thuisscherm, laat staan een film kijken in je handpalm. Ready To Serve, ook weer zo prachtig, over richting geven in je leven, zonder achter anderen aan te lopen. De ene na de andere parel wordt aaneen geregen. Een meesterwerk, van muziekliefhebbers voor muziekliefhebbers. En om het helemaal af te maken, het album is gestoken prachtige hoes, ontworpen door John Hurford.
24/04/2023 Permalink
inderdaad weer prachtig
26/04/2023 Permalink
Gelukkig dat niet iedereen dezelfde smaak heeft, want dit album zou voor mij nog geen 2 sterren krijgen. Veelal matige composities, gedateerd ook, nogal wat jatwerk her en der en (samen)zang die vooral heel saai klinkt. Ik heb het allemaal eerder gehoord, maar dan veel en veel beter.
26/04/2023 Permalink
Daar ben ik het wel mee eens. Smaken verschillen, en een hoes als deze zou ik ook niet meteen uit de bak lichten. Een mooi voorbeeld is op het vorige album te horen, een crossover van John Prine en CSNY: Find Your Own Truth.
De beide albums klinken voor mij te smooth en houden mijn aandacht niet vast.
27/04/2023 Permalink
Misschien niet de grootste zangers van het eiland… Dat kun je wel zeggen, ja.