“Yourekt, how you’re doing, are you having a good time?” Ja Zach, we’re having a good time, a mighty good time! Zach Bryan kwam, zag en overwon in TivoliVredenburg. Zijn optreden in Utrecht was het eerste voor hem in een niet-Engelstalig land. Daar was hij wel nerveus voor bekende hij. Hij had zich echter geen zorgen hoeven maken. Utrecht ging compleet plat.
Na een opwarmertje waar niemand op zat te wachten, door de Engelse singer-songwriter Oscar Corney, betrad Bryan met zijn band het podium van de uitverkochte Ronda. Open The Gate, een toepasselijk openingsnummer, werd gelijk meegezongen. Iets wat nog veel harder en massaler gebeurde bij het daarna gebrachte God Speed. Wtf, wat gebeurde hier? Mensen, dit is een americana-concert, dit is Nederland! Natuurlijk, degenen die wel eens beelden hadden gezien van Bryans optredens in de USA konden weten dat hij een fanatieke schare fans had, die zich laat horen. Maar hier? De zaal bleek ook voor een groot deel gevuld met veel jongere bezoekers dan die je normaalgesproken aantreft bij dit soort artiesten die hier optreden. Veel twintigers, veel Amerikanen ook, mensen die van heinde en verre (Duitsland, Parijs, uit Australië zelfs) naar de Domstad waren gekomen om dit fenomeen te zien en horen. Ze werden niet teleurgesteld. Bryan speelde de min of meer vaste set van de Burn Burn Burn-tour, dat wil zeggen: met 
publieksfavorieten als Condemned, Heading South, Snow, Something In The Orange en Quittin’ Time. In dat laatste nummer een schitterende hoofdrol voor trompettist Luke Ruge-Jones. Laatstgenoemde was ook erg belangrijk met zijn prachtige spel op fiddle. Verder werd Bryan begeleid door een (elektrische) gitarist, drummer en boomlange bassist. Ook de geluidsman achter in de zaal werd even in de schijnwerpers gezet voor een solo op elektrische gitaar in het nieuwe Deep Satin. Ook het 
toepasselijk Fear and Fridays was nieuw. Alles werd verder uit de kast getrokken. Bryan die de trappen richting balkon opliep, a capella-zang, voortdurende interactie met het publiek, hoewel zijn “bindteksten” erg rudimentair zijn, maar ja, de man is dankzij Youtube en Instagram in een paar jaren vanuit volstrekte obscuriteit uitgegroeid tot megaster, geen doorgewinterde performer met leuke verhalen verzameld dankzij decennialange ervaring. Vanuit het publiek werd hem nog een Nederlandse vlag met zijn naam erop aangereikt, die hij nonchalant om de microfoonstandaard wikkelde. Na een set van bijna anderhalf uur kwamen Bryan en zijn mannen terug voor de absolute kraker Revival, 
een song, te vinden op het zijn tweede album Elizabeth, die alles heeft (46 miljoen keer afgespeeld op Spotify) om uit te groeien tot de Free Bird van de nieuwe, eerlijke countrymuziek.
Het was een wonderlijke en soms zelf verbijsterende avond. Het Coebergh-effect; vreemd maar lekker. Als als dit de toekomst van de country is, dan tekenen we ervoor.
29/04/2023 Permalink
Grappig om te zien hoe verschillend een optreden ervaren kan worden. Zie mijn ervaring onder de Zach Bryan cd recensie…..
29/04/2023 Permalink
Haha, ik zag het al. Tsja, die vlag werd hem vanuit het publiek aangereikt, vond het absoluut niet macho. De man weet niet wat hem overkomt. En dat meezingen, daar kan hij natuurlijk niets aan doen.
29/04/2023 Permalink
Die vlag kreeg hij van een jongen die ook bij bijna alle country concerten is. Hij geeft de zanger/zangeres/band altijd een vlag van Nederland met de naam van de artiest, de plaats van het concert en de datum.
Artiesten vinden dat altijd geweldig en showen de vlag dan ook altijd wel een paar keer aan het publiek.
Het concert vond ik verder goed. Ik vond het niet storend dat er mee gezongen werd. Ik vond de interactie tussen hem en het publiek wel fijn. Veel jeugd, maar die hebben hem inderdaad op TikTok/YouTube ontdekt.
Ik heb hem gewoon leren kennen via countryline radio en de Bob Harris show. Topavond. Op naar de volgende. Als ik me niet vergis: Kip Moore.
29/04/2023 Permalink
Ik ben het helemaal met je eens dat hij daar niets aan kan doen maar dat maakte het voor mij niet minder vervelend.
Ik had gehoopt dat bij zijn eerste optreden in Nederland nog niet veel mensen zijn nummers mee konden zingen zoals in zijn thuisland gebeurt maar dat was een misrekening…..jammer dat hij weinig nieuwe nummers speelde zodat ik hem ook eens zonder zijn publiek had kunnen horen zingen.
29/04/2023 Permalink
(Niet de Theo H van hierboven)
Prachtige avond. Opvallend internationaal publiek. Naast mij een Ier die in Canada woont, Zach al eens had gezien in Nashville, het concert in Dublin van vorige week had gemist en hem nu oppikte in Utrecht. Italianen, Duitsers, Amerikanen, Belgen.
Wat wel moet worden genoemd is dat Zach zijn gitaar vaker moet stemmen. Iemand uit zijn entourage liep zowaar vanuit de coulissen het podium op om hem daar op te wijzen. Maar veel hielp het niet. Zo werd Something In The Orange in feite om zeep geholpen.
En ja, hij was overdonderd door het onthaal. Heeft iemand geturfd hoe vaak hij “Thank you, guys” heeft geroepen?
29/04/2023 Permalink
Are you with us???
yes, Zach, all the way!!!
Nog nimmer meegemaakt deze totale overgave
Van een publiek, zo jong ook…
heerlijke avond, waar in mijn geval
Vader en zoon eenzelfde geestdrift toonden.
Eindelijk
29/04/2023 Permalink
Dank.
30/04/2023 Permalink
Inderdaad een heel bijzondere avond.
Kende Zach niet toen ik kaartje kocht, meesurfend op de buzz. Werd vooral geïrriteerd door gedoe dat als je ziek bent, je kaartjes de vuilbak in konden.
Maar goed, en toen, en toen… Verbijsterd over het vele meezingen, publieksamenstelling, we snapten er echt niks van. In de vroege jaren ’00 (Blue Highways festival etc) waren het toch vooral eenzame mannen, 50+, 60+. Wat gebeurde hier?? Goed geluid, fijne fiddle, alles klopte (drums en bassist waren vooral dienend). En de vele ’trucjes’, helemaal prima! Niks nodeloos herhalend, Professioneel en rete-goed zoals het een echte Amerikaan betaamt!
Uiteindelijk pakte Zach ook mij in, op laatst stond ik mee te zingen alsof het de Trockener Kecks waren!
Het vele bedanken beangstigde eerst: het klonk echt als aan eind van regulier concert door Amerikaan, na half uur al… En nog vaak daarna.
Het was een TOP-avond! Dank voor de buzz, anders had ik het overgeslagen.
30/04/2023 Permalink
Ik vond het een topconcert! Wat een entertainer met een fantastische band. Het was inderdaad geen luisterconcert, maar wat een sfeer. Beste concert wat ik ooit heb gezien.
01/05/2023 Permalink
Een on-Nederlands concert ondersteund door fantastisch geluid en een geweldige band.
Waar ik bang was voor een zaal halfvol ongeïnteresseerde bezoekers die de hele avond erdoorheen zouden staan lullen, viel mij in de aanloop al op hoe druk het was en hoeveel mensen stonden te dringen om vooraan te kunnen staan.
De gelaatstrekken bij een verkeerde noot of maat van Zach en de interacties op het podium zijn soms enigszins ongemakkelijk, maar vooral ongedwongen en leuk om te zien. Hij vervalt in veel oneliners, maar je hebt bij alles het gevoel dat het voortkomt uit een wens om een zo goed mogelijke show af te geven. En dat is gelukt zeg.
Waar ik het enigszins eens ben met de commentaren dat het ontzettend storend kan zijn als iemand de rauwe stem van Zach wil nadoen in zijn meezingen (wat vooral neerkomt om een soort grom-schreeuwen) trok het mij uiteindelijk mee in de extase van het enthousiasme van de band en het publiek.
Unieke sound en het geluid was zogezegd echt top. De gitaren overheerste niet en het geluid van de Fiddle was op de juiste momenten dragend. Quittin’ time en Revival een echt hoge punt voor liefhebbers van violen en trompetten. Ook de ‘gast’-optredens van zijn muziekman en vriend tijdens de nummers laten zien dat het maken van muziek, het hebben van plezier en schrijven van pakkende teksten de drijfveer zijn van hun optredens. Dit werkt verslavend op het publiek dat zich bijna deel uit voelt uitmaken van de band.
01/05/2023 Permalink
Ik kan mij volledig vinden in de review van Hugo. Is ook niet altijd het geval