De nieuwe plaat van Michel Goessens heet Nie Gezeverd (eigen beheer). Maar ditmaal brengt hij deze niet uit onder de naam Goes & de Gasten, maar onder de naam Goes & Goes. De tweede Goes is namelijk zijn zoon Natan; drummer van beroep. Dit maakt dat Nie Gezeverd heel anders klinkt dan de hier eerder besproken albums. Kaler, bluesier en iets experimenteler. Alleen zang, gitaar en drums. In Biechtstoel hoor je zelfs alleen zang en percussie. Het is even wennen, maar na een paar draaibeurten begint het te wennen en blijkt er een intrigerend album in Nie Gezeverd te zitten. Nummers over Alzheimer (Klein Teer Vogelke), vluchtelingen (Wa Pakte Mee), pensioen (Jusqu’a La Mort) en hoe het is om dit soort muziek te maken, die alleen in de avond of nacht op de radio te horen is (De Bende van Lieven Tavernier). Het wordt allemaal gezongen in het Sleins dialect (Sleidinge is een dorp net ten noorden van Gent). Dat vraagt een kleine inspanning van de luisteraar, maar zeker met het tekstboekje in de hand is het allemaal goed te begrijpen.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie