Shadwick Wilde is voor de volgers van deze site waarschijnlijk geen onbekende. Hij is de zanger van Quiet Hollers, de band die een aantal jaren geleden grote indruk maakte met een ongetiteld album en die naar aanleiding daarvan ook een aantal keren in Nederland optrad. Degenen die deze site al langer volgen en een fotografisch geheugen hebben, herinneren zich misschien de recensie van een soloplaat van Wilde uit 2010, getiteld Unforgivable Things. Welnu, Wilde komt nu met een opvolger daarvan: Forever Home (Sofaburn). We zeggen het alvast, wederom een fijne plaat. Tien nummers, allemaal wat rustiger dan het werk met Quiet Hollers, maar niet zo dat u erbij in slaap valt. Geproduceerd door Ken Coomer, die hier ook de drummer van dienst is. Wilde lijkt thuisgekomen te zijn, thuisgekomen in Kentucky waar hij met zijn gezin leeft. Het is niet altijd gemakkelijk geweest, maar hij is gelukkig, zoals je hoort in Two Girls With Hazel Eyes. Soms is hij bang dat geluk te verliezen (en wie is dat niet van tijd tot tijd?), het onderwerp in het soulvolle Please Love Me (I’m Drowning). Het zijn allen popliedjes zonder venijnige angels. Mooi gedaan, soms gekleurd oor de strijkerspartijen van Diederik van Wassenaer of de pedal steel van Sam Wilson. Op het vrolijk klinkende The Better Version Of You (een echter oorworm) valt de trompet van Scotty Huff op.
Wilde komt zijn liedjes binnenkort live ten gehore brengen. Zie daarvoor de Agenda.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie