Op 25 mei 2022 overleed de Vlaamse bluesman Tim Degraeve, 44 nog maar. Hij had een aangeboren leveraandoening, die niet alleen een broze gezondheid met zich meebracht, maar ook een pover postuur. Vandaar zijn artiestennaam Tiny Legs Tim. Met de drieledigheid daarvan onderstreepte hij meteen zijn affiniteit met blueshelden als Big Bill Broonzy, Blind Lemon Jefferson en Sleepy John Estes. Sing My Title (uitgebracht op het gelijknamige eigen label) is een postuum, maar deels wel nog door Tiny Legs Tim zelf samengesteld overzichtsalbum, met een aantal sprekende songs uit zijn rijke carrière, aangevuld met outtakes van eerdere albums en drie niet eerder verschenen tracks. Sing My Title laat goed zien dat Tiny Legs Tim een zeer getalenteerd en veelzijdig bluesvertolker was, die zich graag door zijn grote voorbeelden liet inspireren, maar wel zijn eigen weg koos. Op sommige nummers, zoals als Ain’t Build For Speed en het navrante Death Bells Ringing, treedt hij in de voetsporen van Fat Possum-helden als T-Model Ford en R.L. Burnside, maar zorgt hij op de van zijn grootvader geërfde slidegitaar voor een onmiskenbaar eigen accent. Half The Plan doet denken aan Sleepy John Estes, Better Man aan een ingetogen Jon Spencer, Walk With The Devil (met een vervaarlijk gierende Steven Troch op mondharmonica) zou niet misstaan op een Stones-album en in Sad Sad horen we zelfs een vlaag Afrikaanse blues. En zo genieten we met weemoed van de muzikale nalatenschap van een origineel en begaafd artiest, die niet alleen een zelf een indrukwekkend oeuvre bij elkaar schreef, zong en speelde, maar ook veel betekend heeft voor de ontplooiing en emancipatie van muziekgenres als funk, americana, country en jazz in West-Vlaanderen.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie