Drums, gitaar en zang zijn even belangrijk op Blackwing, het nummer waarmee Lucie Thorne haar nieuwste album Everything Sings Tonight (Little Secret Records/CRS) opent. De Australische singer-songwriter werkt wederom samen met drummer Stuart Hamish. De twee vullen elkaar op perfecte wijze aan. Ze brengen een soort donkere slowcore die zindert van de onderhuidse spanning. Gitarist Bo Ramsey speelt op drie nummers mee en dat is een passende aanvulling. Het briljante ingehouden gitaarspel op dat eerste nummer is overigens meer…

Op Going Down In History (Bloodshot Records/Bertus) klinken Waco Brothers nog net zo energiek als ruim twintig jaar geleden toen ze begonnen. Cash meets Clash, is dat eigenlijk niet de perfecte omschrijving van altcountry? The Waco Brothers maken die woorden weer volledig waar. Engelse punk en Amerikaanse country die elkaar vinden. De in Amerika neergestreken Brit Jon Langford (Mekons, Three Johns) drukt niet alleen als muzikant zijn stempel op altcountry, ook als illustrator van hoezen heeft hij het genre een dienst bewezen. Het is meer…

Mooie titel is dat: Home Sweet Hotel (eigen beheer). Het is het leven van de rondreizende artiest. Zo ook voor Amelia White. Zeker sinds haar relatie naar de knoppen ging. Jaren geleden al. Ze voelt nog altijd de pijn. Huilen in het kussen. Een schaduw op haar schouder, zo leren we op Dangerous Angel. De singer-songwriter uit Nashville zingt soms wat zeurderig. Negatieve opmerking? Nee hoor, daar houden we juist wel van. White is echter geen Lucinda Williams, daarvoor glijdt haar stem iets te vaak weg naar eenvormigheid; dan verslapt de meer…

Op deze site werd al eerder die razend interessante eindejaarlijst van Australische en Nieuwzeelandse americana genoemd waaruit we onder meer Marlon Williams en eerder al Fanny Lumsden bespraken. De Australische Andy Gordon staat er ook in (en dat zegt al bijna genoeg). Zijn New Albion is echter wel geheel afwijkend van de andere albums uit die lijst. Maar zeker zo belangwekkend. New Albion is een conceptplaat met nummers die geheel gewijd zijn aan de eerste ontmoeting tussen de lokale bevolking (die Gordon steevast de Australians meer…

Wie is er niet groot geworden met die typische Excelsior-sound? Bands als Daryll-Ann, Caesar en Johan bepaalden zo’n beetje vanaf de jaren 90 de Nederlandse gitaarpopscene. Ook El Pino & the Volunteers brengen sinds 2006 hun platen uit op dit befaamde platenlabel. Het debuut, Molten City, kon nog als alternatieve country beschouwd worden, maar met The Long-lost Art Of Being Invisible (2009) draaide het gezelschap rond David Pino al naar de gitaarpop. Het nieuwe titelloze album past opnieuw naadloos in die gitaarpop-traditie van Excelsior meer…

De deurbel gaat. Als ik opendoe staat de buurvrouw voor m’n neus. Of ik die muziek die ik de laatste drie dagen draai alsjeblieft nog eens wil opzetten. En ze wil graag weten wat het voor een plaat is. Het is Walking With A Stranger (eigen beheer), het tweede album van het duo Escondido (bestaande uit Jessica Maros en Tyler James) En ja, het is een plaat die ik inderdaad al drie dagen vrijwel onafgebroken op vol volume draai. Niet alleen omdat die zo goed is, maar ook omdat het een album is dat uitnodigt om de geluidsknop open te zetten. Dit is klassieke meer…

Met Six On The Out (eigen beheer) brengen The Westies al snel een opvolger uit voor het uit begin 2015 stammende West Side Stories. The Westies, dat zijn Michael McDermott en partner Heather Horton, die op dit album ondersteund worden door onder meer gitarist Will Kimbrough en multi-instrumentalist Lex Price die ook de productie deed. Het een beetje orientaals aandoende If I Had A Gun is een fantastisch openingnummer. En dat is gelijk ook een valkuil, want hiermee worden de verwachtingen voor de rest van het album hoog opgeschroefd. En meer…

Na de dood van zijn vader zocht Matthew O’Neill naar troost en wijsheid door jaren als een nomade te leven in de wouden van Amerika. Weg van alles en iedereen. Tevens vertoefde hij langdurig in indianenreservaten. De in Canada geboren O’Neill groeide op in het Amerikaanse Pennsylvania, totdat hij zijn vader verloor. Dertien was hij toen. Campfire Cook (Lone Pine Records) kwam tot stand in een blokhut in Wrightwood, Californië. Daar ontstond op het titelnummer de sfeer van Neil Young circa Harvest. Don’t Speak is van een andere orde. De zang meer…

Ze werden hier al genoemd in recensies van albums van Willie Sugarcapps en Scott Nolan. Maar hun eigen Dirt Road’s End bleef onbesproken. Daar maken we nu een eind aan, ook al is het album al bijna een jaar oud. Gewoon omdat het kan en omdat dit een album is dat nodig onder de aandacht gebracht dient te worden. Sugarcane Jane is een duo uit Nashville bestaande uit de Anthony Crawford en echtgenote Savanna Lee Crawford. Eerstgenoemde is een zeer ervaren kracht die onder eigen naam al een paar albums uitbracht en in de begeleidingsgroepen meer…

Op zijn achttiende verliet Jeremy Pinnell het ouderlijke huis in Kentucky. Hij zong en schreef toen al countrynummers, maar het duurde nog eens 18 jaar voordat de cd OH/KY (SofaBurn Records) zou verschijnen. In die tussenliggende jaren leefde hij het leven waardoor je nu kunt zeggen dat hij doorleefde muziek maakt. ‘The needle loves me’, horen we op Big Bright World. En op Loose Women laat hij weten dat hij altijd van zulke vrouwen heeft gehouden, maar dat ze hem nooit zagen staan. ‘You know I can’t relate to the good lord above’, verkondigt meer…