De ratten in de schuur zijn verdwenen. Op Nooit Genoeg (Bastaard Platen) heeft Jeroen Kant de beschikking over vaklui als Mathijs Leeuwis (pedal steel, bariton & elektrische gitaar, koortjes) en Gabriël Peeters (drums, percussie, piano, orgel, koortjes). Verder heeft Kant (zang, akoestische en elektrische gitaar) Judith Renkema (contrabas, basgitaar, koortjes) aan zijn kant staan. De Brabander is professioneler geworden. Toch knarst het nog altijd in zijn liedjes en dat is niets minder dan een zegen. Kant begeeft zich over het Oude Kronkelpad. Hij denkt na meer…

De titel Loud Music & Soft Drinks (French Dip Records) geldt nog steeds voor Mason Summit. Hij is namelijk 19 jaar en moet dus nog twee jaar wachten voordat hij een biertje mag drinken in de gelegenheden waar hij op het podium staat. Toen deze heerlijke cd verscheen, dat was al in 2014, moest Summit nog langer wachten. In dat jaar waren we trouwens heel enthousiast over zijn plaat Absentee (zie recensie). Deze opvolger staat wederom vol pure pop. Alles is crystal clear. Op Village Dogs dwaalt hij midden in de nacht door de straten en dat meer…

Hillström & Billy is een opvallende naam, zeker als je weet dat het hier helemaal niet om een duo gaat. Hillström, dat is Petter Hillström, een muzikant uit Stockhom. En Billy? Dat is een steeds wisselend collectief van muzikale vrienden dat Hillström bijstaat. Op The Neverending Paint Job (eigen beheer) is dat bij voorbeeeld Christian Kjellvander, in wiens tot studio omgebouwde kerk de twaalf liedjes van dit album zijn opgenomen. Kjellvander is bovendien als ondersteunend zanger ook te horen in het nummer Lines. Hillström nam twee jaar de tijd om zijn meer…

Rock moet rollen als twee dobbelstenen die bonkend over de tafel vliegen. Rollen doet het met Stacie Collins aan het stuur. Ze slingert haar cabriolet langs onverlichte wegen en stopt voor niets of niemand. Roll The Dice (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) is een heerlijke plaat waar de energie vanaf spat. Dit is rootsrock met de heilige overtuiging die nodig is voor een bonkende rit vol avontuur. Collins weet een feestje in gang te houden. Net als de King Of Rock waarover ze zingt. Een leven van one night stands; een leven van slapen in een bestelbusje. Stacie is overigens meer…

Joey Kneiser is in het dagelijks leven zanger van Glossary, de band uit Murfreesboro, Tennessee, waarvan het werk al eerder op deze pagina’s werd besproken. Maar wat heet “dagelijks leven” als de band al jaren on hold staat omdat de drummer medische problemen heeft en de bandleden met elkaar de afspraak gemaakt hebtben dat het “samen uit en thuis” is. Dus geen optredens en geen opnames zonder die drummer. Terwijl je dus wel een schatkamer aan nieuwe liedjes hebt liggen. Een soloplaat dus. Een echte, op The Wildness (This Is American Music) bespeelt meer…

Met Mixtape Of The Open Road (Kitchen Table Records/Munich) tracht de Amerikaan Martin Sexton de bekoring van een door vrienden samengesteld cassettebandje te brengen. Wie zijn oeuvre een beetje kent, weet dat de Amerikaan in vele stijlen thuis is. Sexton zal nimmer genoegen nemen met doorsnee. De singer-songwriter grasduint in andere genres en slalomt soepel om alle conventies heen. Voor hem gelden geen restricties. Zo weigert hij op deze verzameling liedjes te voldoen aan het beeld dat een singer-songwriter een sombermans is. De meer…

“Rave-up garage rock for high lonesome desperadoes.” Een betere benaming voor de muziek op Long Gone Song (eigen beheer) van Nocona ben ik niet tegengekomen. De eenzame desperado wordt getroost door de huilende pedal steel, de garagerocker door het stuwende orgeltje en beide kunnen uit de voeten met het lekkere gitaarwerk en een bluesy mondharmonica. Het vijftal uit Californië brengt dit allemaal samen in een heerlijk origineel geluid waarop het moeilijk stilzitten is. Bijzondere songs met fijne breaks en tempowisselingen en toch telkens meer…

Voor Half Past, Present Pending (Fluff & Gravy Records) bleef Mike Coykendall lekker thuis om wat aan te klooien. Voor het grootste deel deed hij alles zelf. De producer die rond de millenniumwisseling actief was met Old Joe Clarks nam naast nieuwe nummers ook wat oud werk en covers van favoriete liedjes op. Het kale All That I Wanted waarmee het album begint klinkt een beetje als Syd Barrett en is daardoor een aardige inleiding naar Late Night, een cover van deze artiest. Behoorlijk psychedelisch en spaced out is dat ook in de handen meer…

Al zo ongeveer sinds Altcountry.nl bestaat bespreken we hier hier albums van Dan Israel. Da’s dus al heel lang, maar Israel is ook al heel lang actief in de wereld van de alternatieve country. Sinds 1997 onder eigen naam, al dan niet begeleid door The Cultivators. En om eerlijk te zijn: op het eenvoudig getitelde Dan (eigen beheer) lijkt de tijd stil gestaan te hebben. Er is klinkt niets dat je ook wel begin jaren ‘90 gehoord zou hebben kunnen hebben. Vernieuwing is echter in dit genre niet direct voor de hand liggend. Het songmateriaal op Dan en de uitvoering meer…

Ik zeg Will Johnson, u zegt Centro-Matic of South San Gabriel of misschien zelfs Monsters Of Folk, het project met Conor Oberst en Jim James. Dat laatste was iets eenmaligs en Centro-Matic en South San Gabriel hielden in 2014 op te bestaan. De Texaanse liedjesschrijver staat er nu weer helemaal alleen voor. Swan City Vampires bracht Johnson dan ook onder eigen naam uit. De liefhebber van echte alternatieve country, die kraakt, die schuurt, die refereert aan Neil Young & Crazy Horse, aan de moderne Wilco, aan Mark Eitzel en aan Vic Chesnutt, die liefhebber meer…