De Belg Guy Verlinde hield voorheen de artiestennaam Lightnin’ Guy aan. Hij heeft zich van die naam ontdaan. Een Belg is nu eenmaal geen Amerikaan. Zijn inspiratie zocht hij toch al niet op de katoenvelden van Mississippi. De blues kleeft namelijk ook aan de kasseien van Vlaanderen. Met Better Days Ahead (Dixiefrog/Bertus) gaat hij stoempend langs de akkoorden. Hij valt en pakt zichzelf weer op. Een dokter heeft hij niet nodig, zijn lief is namelijk altijd de beste remedie (Feel Alive). Verlinde (zang, gitaren) is onderweg naar meer…

Weg Uit De Stad (eigen beheer) is het eerste volwaardige werk van Op Zoek Naar Johan, een americanaband rondom de Gemertse Martijn Kuijten. Gemert, dat ligt in het oosten van Brabant. De teksten van de nummers op deze plaat worden ook gezongen met een brabantse tongval waarin jij en je gij en ge wordt. Niet dat het daarmee gelijk een plat-dialectisch plaatje wordt. Nee, de teksten zijn juist zeer goed verstaanbaar, ook voor niet-Brabanders. Dat maakt ook wel dat het goed is om onderscheid te maken tussen de nummers waarin Kuijten en zijn maten erin slagen om meer…

De meest voorbeeldige altcountry van dit moment wordt gemaakt door een stel Schotten. Dat schreven we twee jaar geleden over The Long Haul van The Wynntown Marshals. Die beginzin kunnen we zo opnieuw gebruiken voor The End Of The Golden Age (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous). Ze hebben het allemaal. Prachtige stemmen. Fraaie koortjes. Pakkende melodieën. Gitaarduels. In de samenzang leggen ze lijntjes naar de jaren zestig en zeventig. De jaren negentig van de pure altcountry zijn ook terug te vinden in deze meer…

Jukehouse Revival (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) is het derde album van The Statesboro Revue. En dat is een erg fijn plaatje geworden. De band volgt de tradities van de southern rock, maar heeft daarin wel degelijk een eigen stijl gevonden. Ze hoeven niet voluit te gaan om indruk te maken. De pakkende liedjes worden met soul gebracht. Niet die van de volle overgave, maar meer die van het verfijnde samenspel. Daarbij maakt het niet uit of het country, soul, rock of blues moet heten. Honkytonkin is in dit geval meer…

‘I’m a peaceful man with a gentle soul, but when it comes to loving you I lose control.’ Nou, dat Simon Rosellys een aardige vent is, dat geloven we wel. En dat hij zichzelf verliest tijdens het minnespel, nou ja, dat zal best. Maar wat we met die mededeling moeten? Geen idee. Hij brengt het in ieder geval niet over op Rose Tinted Glasses. The Granary Sessions (Clubhouse Records/Munich) van The Rosellys is een vreselijk saai album. Meestal zingt Rebecca Rosellys. maar ook zij brengt haar gevoelens niet over. De liefdesliedjes meer…

Het is al weer een tijdje geleden dat we hier stevige muziek bespraken en het is ook al weer lang geleden dat we een Noors gezelschap in de schijnwerpers plaatsten. Gelukkig kunnen nu twee vliegen in een klap slaan met deze recensie van Souls Under Red Light van El Cuero. Dit is inmiddels de vijfde studioplaat van het kwartet uit het afgelegen Kristiansund, dat zich heeft gespecialiseerd in heartland rock en harde americana. Ook Souls Under Red Light staat weer bol van de melodieuze, tegen de classic rock aanschurkende nummers. Vaak opgetrokken  meer…

The Lazy Boys stonden al eens in de Continental Club in Austin, Texas. Niet slecht voor een band uit Dresden. Get A Life (Part Records) is het zesde album van de Duitsers die al 18 jaar actief zijn. Ze kunnen best een potje country en rockabilly spelen. Maar dat kunnen er wel meer. Het gaat er om iets origineels toe te voegen. Heilig vuur. Dwarse noten. Of voor mijn part breng je ‘rock ’n’ roll and country with a hint of dirty blues’, zoals The Lazy Boys hun muziek zelf omschrijven. Vuige bluesnoten? Die hebben ze dan wel heel goed verstopt. De rockabilly van meer…

Met American Dreamer van Frankie Lee is iets vreemds aan de hand. Lee, een Amerikaanse singer-songwriter die al vroeg het huis uit ging en in de muziek terecht kwam, maar ook nog 6 jaar als timmerman samenwerkte met de zoon van Townes van Zandt, brengt dit debuut uit op Loose Music. Dit prestigieuze Engelse label bracht ons dit jaar ook die schitterende albums van Andrew Combs en Barna Howard. En op American Dreamer is ook niet zoveel aan te merken. De tien rootsy popnummers zitten prima in elkaar er wordt uitstekend gemusiceeerd. Lee heeft bovendien meer…

Dat hadden we niet verwacht, dat we de mannen van de beste barroomband ter wereld zouden treffen in de South Broadway Athletic Club (Bloodshot Records/Bertus). Blijkbaar moeten er wat bierbuikjes worden weggewerkt. Vrees niet, The Bottle Rockets doen niet aan gewichtheffen of andere krachtpatserij. Ze spelen liever een loflied op lui op de bank liggen (Big Fat Nothin’). Dat is pas lekker je tijd doorbrengen. Lui? Nou, als je de hele week hard gewerkt hebt om wat centen binnen te brengen, dan ben je gewoon moe. The Bottle Rockets zijn meer…

Eerst dacht ik even dat Philosopher Dogs de bandnaam zou zijn. Niet dus. Philosopher Dogs (eigen beheer) is de albumtitel. Daarna dacht ik dat ik naar een man luisterde. Niet dus. Georgie Jessup is een vrouw. Ze is een transgender, dat is iemand die het gevoel heeft in het verkeerde lichaam te zijn geboren. Ze is actief om meer bekendheid te geven aan die hoedanigheid. Daarnaast komt ze op voor de rechten van Indianen, zelf stamt ze ook af van de oorspronkelijke bewoners van Amerika. Met Geronimo’s Bones en Red Cloud’s Room doet ze meer…