Het is vandaag een overgangsetappe. Er hoeven geen cols van eerste categorie of erger bedwongen te worden, maar het is ook niet volkomen vlak. In de kopgroep zitten de bekende aanvallers op dit terrein, zoals het gedegen American Aquarium, Sons Of Bill en Deer Tick die altijd zo’n grote bek heeft maar presteert als het nodig is. Opvallend is echter de aanwezigheid van Young Valley. Nooit eerder hebben zij zich zo opvallend van voren laten zien. Maar vandaag verstoppen deze Mississippians zich niet, ze doen hun werk in de kopgroep zoals het hoort. Met die nummers van meer…

Het is fijn om ouder te worden. Tenminste, als je je nog steeds kunt verwonderen en open staat voor nieuwe dingen. Die gedachten kwamen in me op tijdens het luisteren naar Periscopes In The Air (eigen beheer) van Golden Eels. Wat is het namelijk plezierig om een plaatje te draaien en er allerlei dingen in te horen uit het verleden. Die kennis maakt zo’n plaatje vol pure pop extra interessant. Golden Eels is de band van Neil Golden uit Athens, Georgia. Uit die studentenstad kwam al veel meer fijne popmuziek. Dit album past heel goed tussen werk van R.E.M., B 52’s, Matthew meer…

‘It was 1974 / I played the Whiskey and the Troubadour’, laat John Coinman weten op That’s What You Do For Fame. Zo beroemd als Jackson Browne, The Eagles en vele anderen die daar op het podium stonden werd Coinman echter nooit. Daar maakt hij zelf enkele regels later dan ook een grapje over. ‘Here I am in Tucson, Arizona / All the days spent in California / Seem like yesterday / I got a recorddeal in Amsterdam / They think I’m famous there / Maybe I am.’ De gedegen countryrock van Already Are (Cavalier Recordings) doet vertrouwd aan. Coinman weet meer…

Kaurna Cronin is een jonge troubadour uit Australië die met Glass Fool (Songs & Whispers) de aandacht op zich vestigt. In zijn liefdesliedjes zoekt Cronin telkens naar een opgewekte toon. Zulks kan stomvervelend zijn, maar op dit album vol poppy folkrock werkt het. Wat daarbij enorm helpt is de heerlijke strot van Cronin. De singer-songwriter zingt net zo hees als Steve Forbert. Dat levert met die koortjes erbij een enorm leuk contrast op. Lay Your Letters Down is zeer fraai, bijna als iets van Dawes met als extraatje wat meer…

It’s Been A Long Truckin’ Day. Alles wat maar fout kon gaan is fout gegaan. In de truckerliedjes van Dale Watson gaat het niet louter om de verheerlijking van het vrije leven achter het stuur van 18 grote wielen. Ook als koning van de weg verloopt niet altijd alles soepel. Toch is er maar een remedie: Drive Drive Drive. Truckin’ Sessions Vol. 3 (Ameripolitan Records/Continental Song City/Munich) is weer een geweldig album waarop de kundige songschrijver Watson gas geeft om de problemen van alledag voor te blijven. Dat lukt lang niet meer…

Brad Absher is een singer-songwriter en gitarist uit Houston, Texas. Hij groeide op in Lake Charles, Louisiana. Meng Texas en Louisiana en je hebt swamppop. Lucky Dog (Montrose Records) van Brad Absher & Swamp Royale is een heerlijk plaatje dat een plekje verdient naast het oeuvre van Delbert McClinton en Stephen Bruton. Dat betekent blues voor in een honky tonk en country voor in een juke joint. Alles overgoten met het belangrijkste bestanddeel: soul. Absher schreef de helft van de twaalf nummers op deze plaat. Verder treffen meer…

The Story Of Ike Dupree (eigen beheer) van Whelan speelt zich af in de dagen nadat orkaan Katrina New Orleans grotendeels onder water heeft gezet. Dupree is een fictief personage dat het hoofd boven water tracht te houden in de rampspoed. Sid Whelan doet dat met een heerlijk relaxte groove die veel muziek uit Louisiana en het oosten van Texas kenmerkt. Long Lonely Night brengt het soort blues dat Doug Sahm maakte op Hell Of A Spell. Dr. John is een andere naam die hier genoemd kan worden. De uit het midwesten van de Verenigde Staten meer…

Titelloze debuutplaten, tsjonge, wat kunnen die toch opwindend zijn. The Deslondes (New West Records/ADA Warner Music) van The Deslondes is er zo eentje. De jonge Amerikaanse band bestaat uit vijf mannen en komt uit New Orleans, Louisiana. Die stad klinkt luid en duidelijk door in Fought The Blues And Won, een pianonummer dat het ritme leent van Fats Domino. In die titel zit humor en als je het mij vraagt is het ook een verwijzing naar I Fought The Law van Bobby Fuller Four. Het orgeltje legt een lijntje naar Sir Douglas Quintet. Het snelle meer…

Titelloze debuutplaten, tsjonge, wat kunnen die toch opwindend zijn. Banditos (Bloodshot Records/Bertus) van Banditos is er zo eentje. De jonge Amerikaanse band bestaat uit vijf mannen en een vrouw en komt uit Birmingham, Alabama. Als Mary Beth Richardson het op de heupen heeft, staan The Alabama Shakes te beven als een rietje. No Good is een wilde soulballad met lange uithalen van Richardson en een slaggitaartje. Een onderkoelde gitaarsolo moet de boel een beetje tot rust brengen, maar niet te langdurig, want de Banditos knallen meer…

Vier jaar hebben we moeten wachten op nieuw materiaal van Romi Mayes. Vier lange jaren voor de liefhebbers van de in blues en country gedrenkte americana van de Canadese zangeres. Maar Devil On Both Shoulders (eigen beheer) is het wachten waard geweest. In de tien nummers, met een gezamelijke speelduur van 37 minuten, verkent Mayes op prachtige wijze het gebied tussen blues, soul en rock. Daarbij wordt ze begeleid door haar vaste band: Grant Siemens (gitaar en produktie), Damon Mitchell (drums), Bernie Thiessen (bas) en Marc Arnould (toetsen). In meer…