Wat je op zijn minst van St. Polaroid’s debuutalbum Diatones kunt zeggen: sympathiek. St. Polaroid is de curieuze schuilnaam van Eric-Jan Vriend, een liedjesmaker die sinds 2008 op bescheiden schaal bezig is een overzichtelijk, huisgebakken oeuvre bij elkaar te ‘knutselen’ (de kwalificatie is van de zanger zelf), bestaande uit twee EP’s en nu dan het eerste echte album met een volle lengte van elf ‘songs’. Ja, toch maar de Engelse term, want de liedjes zijn tenslotte Engelstalig, al moet gezegd dat de uitspraak van dat Engels vaak wel een beetje meer…

Het zou me niet verbazen als Great Peacock dit jaar doorbreekt. Nee, sterker nog: het zou verbazingwekkend zijn als Great Peacock dit jaar niet zou doorbreken. Want met Making Ghosts heeft deze band uit Nashville een debuut afgeleverd waar je U tegen zegt. Daarop elf originele folkpop-nummers waar sterke country-invloeden in te herkennen zijn. En zonder uitzondering ongemeen pakkend. En…. prachtig gezongen. Great Peacock is in essentie een duo waarin de vocale hoofdrol is weggelegd voor Andrew Nelson. Maar het bijzondere zit ‘m in de wijze waarin meer…

Jeff Eyrich produceerde in 1984 met The Las Vegas Story van The Gun Club een van de meest belangwekkende albums van de jaren tachtig. Of beter: een van de mooiste platen uit de geschiedenis van de popmuziek! Met Proof Through The Night (1983) van T Bone Burnett, Long Gone Dead (1984) van Rank And File, Hard Line (1985) van The Blasters en Exploring The Axis (1985) van Thin White Rope produceerde hij in een kort tijdsbestek nog veel meer moois. Daarna bleef hij wel actief, maar minder beeldbepalend. We waren hem eerlijk gezegd een beetje uit het oog verloren, dus verraste hij ons enorm met School Of Desire (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) van Alectro. Dat is meer…

Kan Richard Thompson een slechte plaat maken? Nee dus. Al veertig jaar komt hij met het ene kwaliteitsalbum na het andere, en om de zoveel tijd met een absolute uitschieter. In die categorie valt Still (Proper Records). ‘Still’ als in: rustig, kalm? Vergeet het maar. Luister bijvoorbeeld naar het bijna acht minuten lange slotnummer Guitar Heroes. Een soepel swingend eerbetoon aan een stel door Thompson bewonderde gitaarhelden: Django Reinhardt, Les Paul, Chuck Berry en Hank Marvin. Jan Donkers merkte in zijn radioprogramma terecht op dat Thompson’s geste weliswaar meer…

Vooropgesteld: we zijn fan van Danny & the Champions of the World. Of misschien beter gezegd: van Danny George Wilson, want het vorige bandje van hem, Grand Drive, kon ons ook al erg bekoren. En dan nu toch maar drie sterren? Hoezo? What Kind Of Love (Loose) is best een lekkere plaat, hoor, vandaar die drie sterren. En we houden hier zeker van countrysoul, maar Danny en zijn wereldkampioenen slaan hier te veel door naar de soul. Blazers galore, en de drummer neemt vaak plaats in de Motowntrein. En Wilson haalt vocaal uit alsof hij begin meer…

Distance, Light & Sky is alweer een samenwerkingsverband rondom Chris Eckman. De veelvuldig in Europa vertoevende Amerikaan strikte deze keer de Nederlandse zangeres Chantal Acda en de Belgische percussionist Eric Thielemans voor een van zijn projecten. Dat klinkt misschien alsof Eckman de boventoon voert, maar dat is hier niet het geval. De composities op Casting Nets (Glitterhouse Records/Munich) worden toegeschreven aan de drie gezamenlijk. Over Eckman hebben we al veel geschreven op deze site, Acda en Thielemans zijn meer…

Ter gelegenheid van het twintigjarig bestaan van Cochon Bleu nam de cajunband negen liedjes op van collega’s uit Groningen en omstreken. Op Cover Stars (eigen beheer) wordt Vot van Harry Niehof Fut. Van Gronings naar Fries. Liedjes van Bert Hadders en Herman Hagen ondergingen een Franse vertaalslag. Cochon Bleu bedacht ook een Franse tekst voor een punkinstrumental van The Fuckups: Estcequçatfaitdumalpapa (Doethetheelergpijnpapa). Van cajun met harde gitaren gaat het naar accordeonliedjes. The Genius van Lex Koopman doet het meer…

Na de kennismaking met John Fullbright komen we de laatste tijd veel meer nieuwe artiesten uit Oklahoma tegen. John Moreland, John Calvin Abney, M. Lockwood Porter en Parker Millsap zijn enkele andere interessante namen uit de Amerikaanse staat. Op dit moment reizen Wink Burcham en Jacob Tovar langs de Nederlandse podia. De laatste hoopt binnenkort zijn debuut te presenteren. Van Burcham verscheen voor de Europese markt Cowboy Heroes And Old Folk Songs (Continental Song City/Munich), een compilatie van twee albums. Die cd-titel is meer…

Het is een zingende zaag die Medicine For The Soul (Eggsong Recordings), het tweede album van The Vagaband op gang trekt. The Vagaband is een wat gezochte en niet echt lekker bekkende naam van een achttal uit het Engelse graafschap Norfolk. Die naam is dan gelijk het enige negatieve wat ik over deze groep kan zeggen. Medicine For The Soul is namelijk een heerlijk album geworden, vol rootsy popfolk. Met acht man heb je natuurlijk een heel scala instrumenten waar je uit kan kiezen. Na eerder genoemde zingende zaag horen we b.v. ook een meer…

Een roze Cadillac en de titel Dear Elvis (eigen beheer) kunnen maar een ding betekenen: rockabilly. De Canadees Cris Cuddy levert weer een uiterst solide album af met zijn nieuwste. Het plezier spat af van Here Comes Summer. Het nummer had zo op een plaat uit de jaren tachtig van Billy Burnette kunnen staan. Flyin’ Flyin’ Flyin’ klopt ook helemaal, tot aan de titel toe. De hikkende zang in Take It Off is ook uit het boekje. Wie alles volgens de regels doet, doet nog niet per definitie alles goed. Cuddy valt echter niet te betrappen op meer…