Constellations (My First Sonny Weismuller/Konkurrent) van Templo Diez is de tweede release dit jaar van de in Nederland wonende Fransman Pascal Hallibert. Ways And Needs Of A Night Horse van Point Quiet werd beschreven als donkere altcountry met iets statigs (zie recensie). Daarna maakten we uitgebreid kennis met de artistieke duizendpoot Hallibert middels dit verhaal. Nu is het tijd om de aandacht te vestigen op de soundscapes op Constellations. Templo Diez bestaat naast Hallibert uit Nederlanders en Italianen. Met zijn meer…

Introducing: Shoutin’ Red (Rootsy/Sonic Rendezvous) laat zich beluisteren als stokoude opnamen uit de Mississippi Delta. Niets is echter minder waar. Shoutin’ Red is de 24-jarige Zweedse Felicia Nielsen die het verleden goed bestudeerd blijkt te hebben. Ze duikt in de jaren dertig van de vorige eeuw alsof de tijd sindsdien stil heeft gestaan. Heel bewust vermijdt ze moderne invloeden. Toch is het ook niet haar bedoeling om de twaalf covers exact na te spelen. Ze speelt ze in haar eigen stijl, maar dan wel alsof ze tachtig jaar geleden ergens op meer…

Drie keer werd Björn van der Doelen met PSV landskampioen. Na zijn loopbaan als voetballer ging hij muziek maken. Moeten we het hier hebben over zijn kampioenslied PSV, we zijn weer de beste!? Mwah, dacht het niet. Vorige maand verscheen van de voormalige voetballer Caballero Zonder Filter (Bastaard Platen) en dat is totaal iets anders. Geen feestmuziek, maar een prachtige Nederlandstalige rootsplaat. Van der Doelen is de aanvoerder van een heus elftal; zijn begeleidingsband Allez Soldaat bestaat uit meer…

Kijk, Daniel Romano is niet altijd een goed geklede retro-countryrocker geweest. In het begin van dit millenium speelde hij in de punkband Attack In Black. Een van zijn bandmaten van toen was Spencer Burton. Maar ook deze Burton is niet blijven hangen in de punk, zo is te horen op Don’t Let The World See Your Love (Dine Alone Records). Niet zijn eerste soloplaat overigens, maar al zijn derde (hoewel de eerste twee onder de naam Grey Kingdom verschenen). Dit is ook countryrock, en ook een beetje retro maar meer hangend naar meer…

Een van de sympathiekste verschijnselen in de wereld van de alternatieve country is het tribute-album. Zo langzamerhand is iedere artiest die ertoe doet deze eer wel te beurt gevallen. Sommigen, zoals Johnny Cash en Bob Dylan, zelfs meerdere keren. Daarom is het onbegrijpelijk dat Chris Smither (1944) vijftig jaar heeft moeten wachten op Link Of Chain. Hij lijkt me er niet de man naar om verontwaardigd te zijn over dit late eerbetoon. Decennia lang heeft hij bescheiden en ingetogen zijn op Mississippi John Hurt en Lightnin’ Hopkins geïnspireerde melange van blues en folk meer…

De cd The Sound & The Fury (Rootsy/Sonic Rendezvous) wordt totaal niet gepruimd in rootskringen. In recensies lees ik vooral vergelijkingen met U2. Nou heb ik een bloedhekel aan die band, vooral aan die messiasfiguur met de goed gevulde geldbuidel die zo graag op de foto gaat met wereldleiders, dus in dat licht is het opmerkelijk dat ik The Sound & The Fury wel een goede plaat vind. Die verwijzingen naar U2 zijn niet helemaal uit de lucht gegrepen, toch zou ik een nummer als I Will Tremble eerder vergelijken met Junkhouse. Ja, de meer…

De mexicana van Calexico is een probaat hulpmiddel voor tal van popartiesten gebleken. John Convertino en Joey Burns draven overal op om met hun specifieke kwaliteiten een warme bries te blazen over diverse aftakkingen van alternatieve popmuziek. Op Edge Of The Sun (City Slang/Konkurrent) bewijzen de dankbare collega’s Calexico een wederdienst. Op het nieuwe album van de band uit Tucson, Arizona, komen we Neko Case tegen, alsmede Sam Beam (IIron & Wine), leden van Band Of Horses en Devotchka en musici uit meer…

Gram Parsons had een droom. Door country en rock te verenigen wilde hij conservatief en progressief nader tot elkaar brengen. Met de twee cd’s van Berkeley To Bakersfield (Floating World/Bertus) lijkt Cracker het tegenovergestelde te willen bereiken. Want rock en country worden zoveel mogelijk gescheiden. Uit studentenstad Berkeley komt rock (cd 1). Uit het naar olie en landbouw geurende Bakersfield country (cd 2). Twee steden in Californië en een wereld van verschil. Progressief en conservatief. Op het stadsalbum speelt de originele meer…

Op het samen met Victor DeLorenzo (Violent Femmes) geproduceerde One Night At Giant Rock (eigen beheer) komt alles wat Astrid Young tot nu toe gedaan heeft samen in een flits die de prairie verlicht. De route die de halfzus van Neil Young heeft afgelegd is bijzonder. Ze speelde metal en techno, bracht pianoliedjes die werden ondersteund door een strijkkwartet en ze zong mee op albums van haar broer. Een mondharmonica verwelkomt ons op Integratron op de prairie. Young zingt met een heldere stem, maar ergens in het nummer werkt ze meer…

Vrijheid in al zijn facetten is het thema van Every Day Is Judgment Day (eigen beheer) van Blind Willies. De band uit San Francisco wil duidelijk maken dat vrijheid niet alleen maar een positieve betekenis heeft. Heel wat misstanden vinden plaats in naam van de vrijheid. Die wrange boodschap brengt bijvoorbeeld 42 Jews, waarin allerlei onderdrukten worden opgesomd. De indiefolk van het gezelschap rond singer-songwriter Alexei Wajchman is ondanks de trieste waarheid toch vooral opbeurend. Dat heeft veel te maken met de vrije meer…