Twist, bend, curve and shake. Twist, bend, curve and shake. Twist, bend, curve and shake. Twist, bend, curve and shake. Hese stem. Kronkelende gitaren. Knisperende percussie. Lijnen van Arizona naar Florida en van New York naar Los Angeles. Curve And Shake (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) van Walter Salas-Humara kenmerkt zich door dat bijzondere geluid van hem. Zijn songs volgen grillige lijnen, ongeveer zoals het schilderwerk van zijn hand dat de hoes siert. Verhalende liedjes die beginnen met een sfeertekening, maar waarin meer…
Veel toepasselijker dan The Colder Months (eigen beheer) kan een albumtitel niet in deze tijden niet klinken. Het is het debuut van de Amerikaanse Liza Anne, die buiten haar muzikale bestaan door het leven gaat als Liza Odachowski en die songwriting studeert aan de Belmont University in Nashville. Het via een Kickstarter-campagne gefinancierde The Colder Months maakte genoeg indruk om dit jaar zelfs een heuse Europese toernee te kunnen ondernemen. En dat is niet zo gek, want de plaat laat een erg veelbelovende sing-songwriter horen. Folk is het woord. Amerikaanse meer…
Ook veel te lang blijven liggen is Ghosts In The Attic (eigen beheer) van Reed Turner, dat zelfs al van 2013 dateert, maar hier in Europa pas dit jaar onder de aandacht is gebracht door de Zweedse distributeur Hemifran. Turner is een rusteloze ziel die na Amerika doorkruist te hebben thuis in Austin, Texas, met deze ijzersterke collectie songs op de proppen kwam. Het eerste nummer van de plaat, Modern Man, kruipt naderbij alsof het een werkje is van Jeff Buckley. Turner heeft met zijn hoge, zuivere zangstem geen vocale strapatsen nodig om die indruk meer…
Het jaar is bijna voorbij en er liggen nog zoveel platen die besproken moeten worden. Zoals dit Someday, The Moon Will Be Gold (Trickser Tondrager/Sonic Rendezvous) van Kalle Mattson. De aantekeningen die ik tijdens het beluisteren maakte, zijn al maanden geleden opgeslagen in een bestandje. Louter positieve opmerkingen. Dus waarom stond die recensie nooit op deze site? Door de overstelpende hoeveelheid releases is er bijna geen tijd meer voor bezinning. Toegegeven, een zwaar woord voor gewoon een stukje waarin je iets tracht duidelijk te maken over een album en meer…
De naam Ryan Boldt zal menigeen bekend voorkomen, want Deep Dark Woods, de Canadese band waar Boldt voorman van is, is in deze contreien redelijk ingeburgerd. Broadside Ballads (Dahl Street Records) is Boldt’s solo-debuut. Helemaal alleen deed hij het op deze verzameling traditionals ook weer niet. Hier en daar krijgt hij hulp van mede-DDW’er Clayton Linticum (pedal steel, gitaar, banjo en toetsen) en ook producer Jody Weger (wiens On Land & Living we hier recent ook bespraken) doet een kleine duit in het muzikale zakje. Broadside Ballads is een meer…
Aan Kerstplaten doen we meestal niet veel hier bij altcountry.nl. We houden gewoon niet zoveel van ho-ho-ho en little drummer boys. Maar voor Blood Oranges In The Snow van Over The Rhine maken we graag een uitzondering. Het duo uit Cincinatti, Linford Detweiler en Karen Bergquist, maakt een heel goed draaibare Kerstplaat. De 9 nummers hebben allemaal te maken met de sfeer van het feest, maar hebben vaak een net iets andere invalshoek. Zelf hebben ze het over het muziekgenre “Reality Christmas”. De titeltrack gaat b.v over meer…
Weer Rotterdam! Na Bregje Sanne Lacourt, Mark Lotterman en Mieke van Veen hebben we nu een LP van Feaver te pakken. Een fraai vormgegeven LP, ja want A Year From This Day (Amsterdam Recording Company) is uitgebracht als vinylplaat (met downloadcode èn cd). Feaver is het geesteskind van Tjeerd Broere, die ooit begon als drummer in de Amsterdamse hardcore punkband NRA, maar die tijdens een vakantie met zijn vrienden van El Pino & the Volunteers aangemoedigd werd een gitaar op te pakken. Geen verkeerde keuze, menen wij. A Year From This Day is een meer…
Net als op 27 van M. Lockwood Porter draait het op 77 (Don Giovanni Records/Red Eye/Sonic Rendezvous) van Nude Beach om Big Star. De invloed van die band die begin jaren zeventig magistrale powerpopplaten afleverde is in ieder geval veel groter dan de muziek uit 1977. Ja, het trio uit New York maakte hiervoor punk, maar dit is toch echt pure powerpop. Naast Big Star valt ook sterk te denken aan Dwight Twilley Band, overigens wel een band die in 1977 actief was. Gitaar, bas, drums en meerstemmige zang. Heerlijke deunen. Simpele liedjes. Pop zoals meer…
‘It ain’t better to burn out than fade away’, zingt M. Lockwood Porter in een prachtig eerbetoon aan Chris Bell. Net als Hendrix, Cobain en veel te veel andere popartiesten stierf het voormalige bandlid van Big Star op 27-jarige leeftijd. Weliswaar verkopen ze in Haight-Ashbury geen T-shirts met de beeltenis van Bell, toch was zijn muziek van een onaardse schoonheid betoogt Porter. 27 (eigen beheer) is na het voortreffelijke Judah’s Gone de tweede plaat van Porter, zelf 27. Hopelijk zullen er nog vele albums volgen, want deze van Oklahoma naar meer…
Vluchtstrook amerika
Op dit werk is een Creative Commons Licentie van toepassing.
© Alt Country NL
