Voor de meeste lezers komt deze bespreking te laat voor hun jaarlijstjes. Je moet eerst door lezing overtuigd raken, dan de plaat luisteren en/of aanschaffen. Maarja, daarna is wel duidelijk dat dit er echt een is voor voor die jaarlijstjes. Het zal dan wel voor 2015 worden voor The State I’m In (Good Horse Records) van Ben Ballinger. Allereerst zijn er die prachtige liedjes van de man uit Austin, Texas. Meeslepende melodieën en spitsvondige teksten gaan hand in hand. Cell Phone waarin de verteller aangeeft dat hij graag haar mobiel in meer…

De hoesfoto van Out Of Time (eigen beheer) van Jim Keaveny is genomen in een oude bestelbus. Als de artiest eens flink op de rem moet staan, dan vliegt de gitaarkoffer hem in de nek. Het past wel bij de zorgeloze sound van de singer-songwriter uit het Texaanse Terlingua. Vooral bij het titelnummer. Die voortduwende beat van bas en drums. Die blazers die af en toe opkomen. Het lekkere gitaarwerk. Heerlijk losjes allemaal. Alles waait van zijn plek. En van de door corrossie aangetaste laklaag vliegt weer een stukje roest. Op Eugene To Yuma jubelt een meer…

Nadat zijn tourbus in 2001 was geplunderd in New Orleans, bleef Luke Winslow-King er noodgedwongen rondhangen. Eigenlijk was het een geluk bij een ongeluk, want de oude jazz en blues uit de stad in Louisiana boeiden hem mateloos. Op Everlasting Arms (Bloodshot Records/Bertus) put hij weer volop inspiratie uit de muziekgeschiedenis van The Big Easy, zoals de stad ook wel wordt genoemd. Trompet, trombone en saxofoon benadrukken de vooroorlogse sfeer die de slidegitarist nastreeft. Gelukkig gaat Winslow-King deze keer ook meer…

Toen ik eerder dit jaar op het prachtige Barinatxe strand van Sopelana (ten noorden van Bilbao) lag, kon ik niet bevroeden dat een paar kilometer daar vandaan de laatste hand werd gelegd aan Penitent Man van Dead Bronco. Dit kwintet bestaat uit de in Florida opgegroeide Matt Horan (zang, gitaar) en de Basken Alain Llopart (gitaar, banjo), Jokin Corral (drums), Oscar Calleja (staande bas), en Jokin Totorica (lapsteel). En de mannen draaien er in hun rauwe rockabilly en old timey countryliedjes niet omheen. Als hun lief niet meer van hen houdt bezuipen meer…

Mieke van Veen, Nederlandser kan een naam bijna niet zijn. En zo is het ook. Van Veen komt uit Rotterdam (wordt dat niet zo langzamerhand rootsstad nr 1 ?) Maar op haar debuutalbum, Between These Walls, klinkt ze (bijna) helemaal niet Nederlands. De nog jonge singer-songwriter komt op de proppen met een aantal heerlijke nummers die overal vandaan zouden kunnen komen. Soms helt ze over naar folkpop, zoals in Constant Tone en Traffic Jam, maar soms trekt ze ook flink van leer en krijgen elektrische gitaren de meer…

De nummers van Nelson Wright op Orphans & Relics (eigen beheer) ademen een rustieke sfeer. De geur van rook en whisky, een kop koffie als de zon opkomt, de koude wind die in rondjes om een schuur waait. Het tweede album van de artiest uit Seattle begint met het beeld van een waterrad. Daar bij Miller’s Wheel vinden twee jonge geliefden elkaar voor het eerst. Producer Michael Thomas Connolly heeft een grote rol in het aanstampen van de mossige ondergrond. De manier waarop hij de dobro speelt op Miller’s Wheel is prachtig. Alsof meer…

Eerst moest ik even denken aan Terry Anderson toen ik het hoesje van Sonic Soul Sessions (eigen beheer) bekeek. Maar nee, het gaat hier om Terry Davidson & the Gears. Maar ver verwijderd van de asskickin music van Anderson, vooral succesvol door enkele nummers die hij schreef voor Dan Baird en diens band The Georgia Satellites, is Davidson niet. Het best omschrijft hij zijn idee over muziek op Without The Blues, het slotnummer van dit album. De musicus uit Columbus, Ohio, somt een lange rij artiesten op bij wie blues de basis vormt van meer…

De Canadees Cris Cuddy heeft ervaring zat. The Best Kept Secret (eigen beheer) is zijn tiende soloplaat, terwijl hij ook al actief was in diverse bands. Met The Honey Tree begint het album aan de zoete kant. Maar al tijdens het nummer moet je die eerste indruk bijstellen. Al was het maar om de steelgitaar van Bob Taillefer. Cuddy schrijft vooral verhalende songs en die verpakt hij in jasjes van steeds een iets andere snit. Amy heeft met die shufflende drummer een jazzy aanpak. Met heel fijne bijdragen van een koortje. Ze vallen maar heel meer…

The Tarantula Waltz is het verhikel waaronder Markus Svensson muziek maakt. Of beter gezegd: prachtige muziek maakt. Tinder Stick Neck (Brus & Knaster) is het derde album van de Zweed, opgenomen in een oude school op een eiland in de Stockholmse archipel. De 29-jarige Svensson is beïnvloed door Dylan, Jason Molina en 16 Horsepower, maar heeft die invloeden op dit album samengesmeed tot een geheel eigen, zeer melodieus geluid. Duidelijk ontsproten aan folk, maar inmiddels geëvolueerd naar een soort indierock. Niets voor niets opende meer…

Zo ongeveer tegelijkertijd met de release van Bring It All In (New Wheel) is Elijah Ocean verhuisd van New York naar Los Angeles. Daar zullen ze hem met open armen ontvangen. De derde plaat van de Amerikaan biedt namelijk ouderwets goede countryrock. Tegelijkertijd kun je ook stellen dat de singer-songwriter de oversteek helemaal niet had hoeven maken, want met deze release doet hij al voor niemand uit Laurel Canyon onder. De slepende drums brengen hem in het titelnummer naar Californië, waar viool en steelgitaar hem gezelschap houden. De desperate meer…