En alsof het met het prachtige Point Quiet nog niet genoeg is, komt Pascal Hallibert nagenoeg tegelijkertijd met het volgende project: Praise The Twilight Sparrow. Het debuut van dit hoofdzakelijke eenmansproject, Color Map Of The Southern Sky (My First Sonny Weissmuller Recordings), is jarenlang in de maak geweest. Al vanaf 2007 heeft Hallibert hieraan gewerkt, nadat hij toerde door Canada en Amerika en optrad op SXSW. Op drie nummers heeft Hallibert medewerking gehad van een Nederlandse elektrische band, voor de rest deed de man alles zelf. De focus ligt op schurende en droog scharnierende gothic folk, die het best in de Appalachen gesitueerd kan worden. Voortreffelijk in dat opzicht is het broeierig/elektrische Dark Blood, Twilight Skin. Maar ook de intieme (semi-)akoestische songs zijn spannend en diepgaand, temeer daar Hallibert als eenmansorkest respect afdwingt en volledig overtuigt – en ook nog eens over een geweldige stem beschikt. Qua sfeer en invloed komt er van alles langs: 16 Horsepower, Sparklehorse, Daniel Lanois, The Low Anthem. Benadrukt moet echter wel worden dat de Franse Nederlander Pascal Hallibert over benijdenswaardige talenten beschikt, zozeer dat zijn werk met zowel Praise The Twilight Sparrow als Point Quiet een uniek karakter draagt. Waarmee ik tot de slotsom kom dat ook Color Map Of The Southern Sky een schitterend album is.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie