Reeds eind vorig jaar vroegen we dit album aan bij de artiest. Helaas stuurde Ian Fitzgerald zijn cd Empty Like The Lion Den (Dirt Floor Records) maar niet op. Terwijl de geluidsfragmenten op CD Baby zo veelbelovend klonken. Dan maar kopen? Dat zou jammer zijn, want dan schrijven we geen recensie meer. We vinden het leuk om onbekende artiesten te introduceren, maar die moeten daar dan zelf natuurlijk ook wat voor doen. Ian Fitzgerald lijkt zich niet zo te bekommeren om zijn loopbaan. Anders was er al meer aandacht geweest voor dit ijzersterke album, dat bovendien al zijn vierde blijkt te zijn. Na enkele herhaalde verzoeken stuurde de singer-songwriter uit Somerville, Massachusetts eindelijk zijn album op. En wordt nu beloond met uiterst lovende woorden. Want Empty Like The Lion Den is een album waarmee Fitzgerald zich plaatst tussen collega’s als T-Bone Burnette, Joe Henry en Jerry Leger. Hij zingt op een vergelijkbare manier nogal nasaal en traag. Toch weet hij met die eerlijkheidshalve nogal eentonige stem de aandacht volledig naar zich toe te trekken. Zijn nummers zijn buitengewoon intrigerend. Het is duidelijk dat we hier te maken hebben met een echte schrijver, misschien juist wel doordat het zoeken is naar de betekenis van zijn woorden. Net als bij Burnette, Henry en Leger het geval is dus. Zo af en toe is er een fraai zinnetje als riding on a night train trying to leave Texas behind dat bllijft hangen. Verder is er het mysterie dat zijn teksten de moeite waard maakt. Muzikaal knalt het nergens. Fitzgerald zingt, speelt akoestische gitaar en verder vibrafoon en glockenspiel, wat zijn zin voor avontuur wel duidelijk maakt. Producer Eric Lichter is op akoestische en elektrische gitaren, drums, orgel, piano, banjo, mandoline, Moog en bas alom aanwezig, maar nooit al te zeer op de voorgrond. Verder is er nog de pedal steel van Ed Larusso, de fiddle en zang van MorganEve Swain en het spel op bas van Brian Battles. Dit album suddert als boter in een pan op laag vuur. Verkrijgbaar bij CD Baby.
11/07/2010 Permalink
Ja alle 4 cd’s van deze Ian Fitzgerald zijn prachtig, en dit is niet de recensie van ’s mans laatste werkstuk maar eerder een juiste analyse van de hedendaagse recensent, de tijd dat deze heren nog zelf muziek kochten en wereldkundig maakten is lang voorbij, nu bespreekt iedere recensent dezelfde promo prul die ze van steeds weer dezelfde labels krijgen, de echt goeie importcd’s waar betaald voor moet worden daar vindt je nergens een recensie van.
11/07/2010 Permalink
CDbaby komt mij persoonlijk al een tijdje mijn neus uit. Jammerlijk om te zien hoe dit bedrijf zijn status sinds de overname van de oorspronkelijke eigenaar te grabbel heeft gegooid. Gelukkig valt dit album, net als het overige werk van Ian, gewoon op zijn site te bestellen: http://www.ianfitzgerald.com/ Je kunt zelfs afrekenen met Paypal. Wat wil je nog meer? De prijs is te verwaarlozen, en de muziek is top!
11/07/2010 Permalink
Ian is zelfs een dollar goedkoper dan CD Baby.
Die nieuwe nóg zakelijkere instelling van CD Baby is inderdaad een beetje jammer.
11/07/2010 Permalink
Ik vind dat je een leuke stelling aansnijdt, Ray. Er schuilt zeker iets van waarheid in, echter ik ben bang dat jijzelf ook iets teveel terugvalt op de geijkte nieuwsbronnen. Kijk om je heen, er is beslist meer onder zon dan alleen de voor de hand liggende info over artiesten binnen dit genre. Dat John deze CD van Ian onder de aandacht schuift moet je dan ook beslist als een meerwaarde beschouwen. Het aantal talentvolle artiesten is enorm, en John besteedt daar toch maar even mooi aandacht aan. En bovendien op een zeer lovende wijze.
12/07/2010 Permalink
Ray, wie of wat houdt je tegen om het zelf anders en al of niet beter te doen?