Op een dag zullen we beseffen dat leraren net zoveel respect verdienen als filmsterren. Op een dag zullen we net zoveel besteden aan daklozenopvang als aan gevangenissen. Op een dag zullen we begrijpen dat we zelf aan een betere wereld moeten werken. Wat C. Daniel Boling betreft kunnen we daar beter nu alvast aan beginnen. Gelijk heeft hij. Maar de humanitaire boodschap die de Amerikaan op Sleeping Dogs (Berkalin Records) brengt, komt nauwelijks aan. Zijn intenties zijn goed, maar met zijn hoge tenor wiegt hij de luisteraar een beetje in slaap. De huiselijke warmte van deze door Jono Manson geproduceerde folkplaat gaat gaandeweg nogal benauwen. Op Dark Secrets vertelt Boling dat hij zijn donkere gedachten het liefst voor zichzelf houdt. Dat is jammer, want het zou zijn liedjes goed doen om niet louter positiviteit uit te stralen. Maakt Boling zich helemaal niet kwaad dan? O zeker wel, juist wel. Maar hij straalt toch vooral uit dat we samen een betere wereld kunnen maken. Dat is uitgesmeerd over dertien liedjes een nogal vermoeiende boodschap. Boling doet vooral denken aan Fred Koller, maar mist diens vermogen om scherpe observaties af en toe van wat humor te voorzien.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie