Een van de eerste Side Tracks ging over de wat er van 24 jaar altcountry nog beklijvend kan worden genoemd. Er bleken toch heel wat ooit veelbelovende namen niet meer relevant te zijn. En natuurlijk: de muziek die we begin jaren 80 alternatieve country noemden wordt tegenwoordig, in die vorm, niet veel meer gemaakt. Ook alt.country evolueert. Gelukkig maar. We kunnen als we willen tegenwoordig heel wat muziek onder de term alt.country (of americana, dat is mij om het even) harken. Als er maar invloeden uit country en/of folk te traceren zijn. In deze Side Tracks wil ik echter niet achterom kijken, maar vooruit. Immers: Don’t stop thinking about tomorrow/ It’ll soon be here. Daarom geef ik hier 3 Tips voor de Toekomst. Bands die je best onder de term altcountry kunt scharen als je dat wilt, maar die op deze pagina’s nog nooit besproken zijn en waarvan ik vooral hoop dat ze zullen doorbreken.

Allereerst: The Moondoggies
The Moondoggies komen uit het uiterste noordwesten van de VS, uit de staat Washington. Vorig jaar brachten ze hun derde album uit: Adios, I’m A Ghost. Een album waarop ze – naar ik hoop – hun definitieve vorm gevonden hebben, want het is een fan.tas.tische plaat vol licht psychedelische (country)rock. Ik zet country hier tussen haakjes, want ze noemen zich een rock en rollband, maar voor mij zijn de country- (en ook folk-) invloeden overduidelijk. Grootste troeven zijn de machtige songs vol tempowisselingen en vooral de prachtige samenzang van Kevin Murphy (ook gitaar), Caleb Quick (ook toetsen), Carl Dahlen (ook drums), Robert Terreberry (ook bas) en Jon Pontrello (ook van alles).

Dan Futurebirds uit Athens, Georgia. Hebben inmiddels twee EP’s, een live-album en 2 studio-albums uitgebracht. De laatste daarvan, Baba Jaga, werd vorig jaar uitgebracht op het befaamde Fat Possum-label. Die plaat staat ramvol psychedelische countryrock met over elkaar heen buitelende, rinkelende gitaarsoli. Rinkelend, want ze komen immers uit de REM-streek. Verder zorgt Dennis Love met zijn pedal steel-spel voor de onmiskenbare countrynoot op dit kleine meesterwerk. Grappig is dat ze 5 liedjesschrijvers in de band hebben en vrijwel alle liedjes over slechte relaties of de dood gaan. Ze zullen wel meer geluk in het spel hebben.

Als laatste tip: Quiet Life. Dit is de meest countrygetinte band van het stel. De groep rondom de broers Sean en Ryan Spellman komt tegenwoordig uit Portland, Oregon. Oorspronkelijk uit New London, Connecticut en daarna vertrokken naar San Luis Obispo in Californie. Niet toevallig twee plaatsen die ook bezongen worden op de laatste studioplaat, Wild Pack (2013), van de band. Quiet Live specialiseert zich in in slonzige, maar niet vette, rock met heul veul country. Op hun recent uitgebrachte EP, The Housebroken Man, coveren ze met hulp van Jim James (van My Morning Jacket) Waiting Around To Die van Townes Van Zandt. Ja, dan scoor je bij ons altijd een +1. De band toert het hele vasteland van de US door met een busje dat op plantaardige vetten rijdt. Ook een +1. Overigens een band waarover in Nederland al getwitterd werd. Is een doorbraak aanstaande?