Terwijl Calexico de stoffige woestijn verliet voor het nieuwe album Algiers, zocht de Nederlandse band Dia del Mercado die juist op. Althans, in gedachten. Seven Years Of Dirt (Root & Branch Recordings) werd namelijk gewoon opgenomen in Groningen, maar wel met afgelegen stoffige stadjes in het achterhoofd. Dat leverde een alleraardigst album op vol filmische muziek in de stijl van, jawel, Calexico. En dus ook van Ennio Morricone. Zo blijkt maar weer eens dat je helemaal niet naar een geografische plek hoeft af te reizen om de sfeer daarvan op te roepen. Veel belangrijker is het dat die plek in je hoofd zit. Zoals dat het geval is bij Ruud Slingerland. In gedachten was hij een bankrover die verliefd werd om daarna zeven jaar te blijven hangen in het dorre decor van zijn dromen. Totdat hij verveeld raakte en verder trok. Seven Years Of Dirt is het verslag van die imaginaire reis. Slingerland is een multi-instrumentalist die voor dit geslaagde project musici recruteerde uit de muziekscene van Groningen. In Dia del Mercado treffen we aan: Fons Sluijter (Meindert Talma), Aimee Terburg (Hockeyrokjes), Obed Brinkman (Jammah Tammah) en Jehannes Elzinga (Jammah Tammah). Beide heren van Jammah Tammah zorgen op trombone en trompet voor het Mexicaanse sfeertje. Gelukkig is de band nergens krampachtig in de zoektocht naar de juiste sfeer. Ook jazzflarden en Oost-Europese klanken passen in het decor. Op Fear Of Flying en Grain Of Sand doet de zang van Slingerland me vooral denken aan Dan Stuart. Op dat laatste nummer zingt dochtertje Veerle mee en dat klinkt al net zo aandoenlijk als toch ook al weer heel lang geleden Indiosa eens meezong op een liedje van haar vader Howe Gelb. Schitterend artwork van grafisch ontwerper Henk Gruppen trouwens, met cactussen van geweren en pistolen. Bezoek vooral ook de website van Dia del Mercado eens.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie