De meningen lopen nogal uiteen over Life In Easy Steps (Demon Blue/Bertus) van de uit Liverpool afkomstige Robert Vincent. De een hoort flauwe pop in de stijl van een James Morrison en verwijt Vincent een gebrek aan eigenheid, de ander heeft het over warme organische klanken en songschrijverschap dat uitblinkt in puurheid. Het album kwam al in februari uit en is in al die maanden uitgegroeid tot een kleinood dat ik niet graag meer zou missen. Elke draaibeurt maakt me simpelweg heel erg blij. Ik verbaas me dan ook wel dat deze cd in rootsland zo weinig reuring heeft gebracht. Als liedjesschrijver is Vincent vooral gevormd door voorbeelden uit de jaren zeventig. Dat zijn er wel meer, maar niet iedereen is in staat om toch al pakkende nummers van zulke majestueuze melodieën te voorzien. Zo makkelijk als de cd-titel doet vermoeden, was het overigens niet voor Vincent. Een album dat hij in 2007 maakte met zijn band Night Parade werd nooit uitgebracht, om maar wat te noemen. Geen doods moment op het rijk gearrangeerde Life In Easy Steps. De nummers zijn gedragen, slepend, maar kunnen ook rocken als The Who zoals het geweldige Riot’s Cry dat doet. Met zijn slippende stembanden (denk aan Demis Roussos) weet Vincent mij zeer te bekoren en ik ben toch wel benieuwd of deze plaat nog iets gaat doen. Met een producer als Pete Boyd Smith, die een Grammy won voor zijn bijdrage aan The Dream Of The Blue Turtles van Sting, is er vast en zeker meer dan gemiddeld in geïnvesteerd.
26/06/2013 Permalink
John helemaal terecht deze 5 sterren. Prachtige geweldige cd.
26/06/2013 Permalink
heerlijke stem, goede band!
26/06/2013 Permalink
ja, kan me voorstellen dat de Demis Roussos fans hier helemaal weg van zijn.
09/07/2013 Permalink
Dat men erg uiteenlopend over deze cd denkt, kan ik me goed voorstellen. Rocken als The Who, lijkt me schromelijk overdreven. Riot’s cry is trouwens wel een aardig nummer. De rest is me veel te braaf en klef.