Blue eyed soul op zijn best staat er op The Bright Spots (New West/Warner Benelux) van Randall Bramblett. De Amerikaan maakte in de jaren zeventig deel uit van de nauw met de Allman Brothers verweven band Sea Level. Sindsdien is hij nooit gestopt met blues, rock en soul samen te voegen. The Bright Spots is een meesterlijk album zoals het eigenlijk alleen in de zuidelijke staten van Amerika kan worden gemaakt. De toetsenist (tevens saxofoon en gitaar) uit Georgia zou er eindelijk eens volop mee in de spotlichten moeten geraken. De met lichtbruine stem zingende Bramblett omschrijft zijn stijl zelf als een combinatie van Bob Dylan en Ray Charles. Blazers, scherpe hooks, koortjes met soul, enkele samples en loops, funky gitaarnoten en een lekkere beat, Bramblett gaat geen enkele mogelijkheid uit de weg. Op My Darling One betreedt hij even het terrein van Bob Seger en Bruce Springsteen, Whatever That Is is een geweldige bluesschuiver en John The Baptist funky psychedelica met sitar. Op Trying To Steal A Minute geraakt hij met een lichte groove en percussie ook nog in jazzy sferen.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie