De vorige plaat van Zweedse singer-songwriter Christian Kjellvander, The Rough & Ringe, kreeg hier vijf sterren. Zijn nieuwe, The Pitcher (Tapete Records/Sonic Rendezvous) is van vergelijkbaar niveau. Misschien zelfs nog beter. Ik hoor u denken: dat kan niet. Nee, misschien zijn die hoge scores overdreven. Misschien ben ik een doorgeslagen fan. Kan zijn, maar dan wel een die kan zien dat dit nieuwe album echt beter is dan eerder werk zoals b.v. Faya. Kjellvander heeft in de loop van de jaren een compleet eigen stijl ontwikkeld die met dit vijfde album angstig dicht tegen perfectie aanzit. Dit is de romantiek van ruwe kusten, de donkere wouden en de stille meren. In zijn teksten refereert aan de westkust van de VS opgegroeide Kjellvander aan moeilijkheden in zijn jeugd, het verwerken daarvan en vooruit kijken. De plaat opent met het werkelijk magistrale The Mariner, waarop ook leden van het Gothenburg Symphony Orchestra te horen zijn. Die geven dit nummer iets heel speciaals. Bovendien heeft Kjellvander nog nooit zo mooi gezongen als dat hij hier doet. In het daaropvolgende The Zenith Sunset eist Tias Karlson een bescheiden hoofdrol op met zijn ruw-atmosferische gitaarspel. Schitterend is ook de samenzang met echtgenote Therese Kjellvander in het heel klein gehouden, maar emotioneel beladen The Trip. Het gaat te ver om hier elk nummer apart te behandelen. Houd het er maar op dat elk van de negen nummers, zelfs het minder dan een minuut durende instrumentale The Field Before, van uitzonderlijke klasse is. Tezamen maken zij van The Pitcher een essentieel album.
05/11/2013 Permalink
Het zal wel aan mij liggen maar ik snap werkelijk niets van die loverde recensies. Wat mis ik?
05/11/2013 Permalink
Misschien een paar goede oren, Paul.
06/11/2013 Permalink
Mooie, inhoudelijke reactie, Theo. Of is het grappig bedoeld?
06/11/2013 Permalink
Inderdaad als grap, natuurlijk. Ik mis jouw onderbouwing ook waarom je het niet mooi vindt. Trouwens waarom maak je je zo druk over een positieve recensie? Als het nu een negatieve was geweest, dan kon ik me er nog iets bij voorstellen..
06/11/2013 Permalink
Ik maak me niet druk, ik verwonder me. En ik ben juist zo ruimdenkend dat ik van iemand wel eens wil weten waarom deze cd nou zo mooi is en waar ik dan op moet letten.
In de jaren zeventig noemden we deze muziek esoterisch en dat is nooit mijn pakkie-an geweest.
07/11/2013 Permalink
Nou, ben het wel met Paul eens; weinig indrukwekkend mompelzingend
werkt ie zich door de cd heen. Halverwege heb ik hem uitgezet
07/11/2013 Permalink
Kan me de reactie van Paul H wel een beetje voorstellen. Veel meer dan “gewoon goed” vind ik dit ook niet. Het begin mag er zijn, duidelijk naar Nick Drake gekeken. Nummer 2 is ook nog prima te doen, maar daarna kan ik de aandacht er moeilijk bij houden en ik veer eigenlijk pas bij het slotnummer weer op, al is het nergens slecht. Plaat past prima bij de tijd van het jaar. Voordeel is dat hij echt Amerikaans zingt, waardoor het veel puurder en geloofwaardiger klinkt dan vele van zijn landgenoten. Dat voordeel heeft hij wel. Maar voor de rest? Ik vind dit een acceptabel album,maar steekt wat mij betreft nergens boven het maaiveld uit. Ik heb op deze site al vele betere albums langs zien komen die beter zijn dan deze, maar het met een ster of soms 2 sterren minder moesten doen.
07/11/2013 Permalink
We zijn het wel vaker niet eens, Hendrik. Die vergelijking met Nick Drake hoor ik er niet in terug. Ja, Nick Drake gebruikte ook strijkers op zijn eerste twee platen, maar dan houdt de vergelijking toch echt op voor mij. Ook deel ik je ervaring niet dat de aandacht verslapt. Maar het blijft muziek en iedereen beleeft die anders.
07/11/2013 Permalink
Misschien hierbij een opmerking waar je het wel mee eens bent, hoewel compleet off-topic: We hebben al vele Scandinaviers voorbij zien komen dit jaar. Een van de mooiste roots albums van dit jaar is toch echt door een Nederlander gemaakt en ook nog eens in een taal waarin de artiest is opgegroeid. Zingen in je eigen taal blijft altijd een pre hebben bij mij. Ik noem Ericana van Daniel Lohues. Heel apart dat Lohues nog nooit voorbij is gekomen hier op de site. Ik krijg in ieder geval geen meldingen bij de zoekopdracht Lohues is een van de beste songwriters van Europa, misschien wel de allerbeste, maar wordt compleet genegeerd alhier. Jammer,maar het is nooit te laat om er aandacht aan te schenken.
08/11/2013 Permalink
@Hendrik: deze site heeft een sterke Groningse basis geloof ik, dus misschien is het de rivaliteit tussen Drenthe en Groningen 🙂
Lohues is inderdaad heel erg goed en merkwaardig ondergewaardeerd.
08/11/2013 Permalink
Helemaal met je eens, Hendrik, dat op deze site een recensie van het album van Lohues had moeten verschijnen. Maar het is schijnbaar interessanter om aan buitenlandse albums aandacht te schenken. Het is trouwens zijn zevende prachtige solo-album op rij! Het grappige van alles is dat de site ook nog eens altcountry.nl heet en de inbreng van die Nederlandse muziek dus nihil is! Hopelijk wordt men eens een keer wakker hier.
08/11/2013 Permalink
De inbreng van Nederlandse muziek nihil is?? Omdat we geen album van Lohues hebben besproken? Wat een bizarre opmerking. Cochon Blue, Ponoka, TS Eliot Appreciation Society, Blue Grass Boogiemen, zomaar wat namen van Nederlandse artiesten die we de laatste weken besproken hebben.
09/11/2013 Permalink
Met Nederlandse muziek bedoelde ik zingen in je moerstaal. Of doet dat een van de jouw genoemde muzikanten dat? Zo vaak bezoek ik deze site eerlijk gezegd niet. Maar ik blijf het zeer uitzonderlijk vinden dat jullie nog nooit aandacht aan Lohues hebben besteed. Gebrek aan respect voor deze rasmuzkant en zonder enige twijfel de beste Nederlandse songwriter van dit moment.
09/11/2013 Permalink
Heeft helemaal niets met gebrek aan respect te maken, maar aan het feit dat Lohues noch zijn platenmij ons een recensie-exemplaar stuurt.
Zullen we het nu weer over Kjellvander hebben?
09/11/2013 Permalink
Of zijn we met die dekselse Kjellvander inmiddels ook wel klaar?
12/11/2013 Permalink
Ik schrik er wel van dat indien er geen recensieexemplaar gestuurd wordt dat een album dan maar links blijft liggen. Lijkt me toch ver van te voren bekend wanneer Lohues met een album komt dat je dan zelf op onderzoek uitgaat. Zo’n plaat kan gewoon niet ontbreken op een site als deze. Vind ik. Ik hoop dat jullie van de nieuwste Tim Knol wel een recensie exemplaar hebben gekregen. Die is echt wel even beter dan deze mijnheer Kjellvander, waar het wat mij betreft nu ook wel weer over mag gaan. Wat mij betreft is The Pitcher een week later nog altijd niet veel meer dan gewoon goed.