Een favoriet rootsalbum in huize Vogel is Hard Lessons (recensie) uit 2016 van de band Big Shoals uit Florida. En ook het eerder uitgebrachte debuut Still Go On wordt hier nog regelmatig gedraaid. De band Big Shoals is (voorlopig?) einde verhaal, maar voorman Lance Howell heeft nu met Another Sad Song (eigen beheer) een eerste soloplaat uitgebracht. Dit Another Sad Song is met recht een soloplaat, want er is behalve Howell niemand anders aan te pas gekomen. De man en zijn akoestische gitaar (en soms een mondharmonica) in negen songs. Vijf daarvan zijn soloversies van nummers die ook op de twee bandalbums te horen waren. Daarnaast ook meer…

Op Chains Of Ours klinkt een gitaarsolo die best wat meer naar de voorgrond had gemogen. Dat is althans de eerste gedachte die opkomt, maar bij een volgende draaibeurt volgt dan het besef dat dit heel bewust zo gedaan moet zijn om juist extra spanning te genereren. Zo’n plaatje is Sweet Revolution (Last Music Company/CRS) van de Britse Hannah White namelijk wel. Producer Michele Stodart, bekend van Magic Numbers en solowerk, heeft met White een fijn geluidsdecor opgetrokken. White zingt soms wat omfloerst, maar ze heeft ook soul. En al snel valt op dat het album heel wat afwisseling te meer…

Danny O’Keefe is in Nederland nooit wereldberoemd geworden, maar in de Verenigde Staten is hij een grote naam. Al was het alleen al om de indrukwekkende stoet van muzikanten die songs van hem gecoverd hebben, zoals Jackson Browne, Gary Stewart, Elvis Presley, Glen Campbell, John Denver, Donny Hathaway, Leo Sayer, Jerry Lee Lewis, Judy Collins, Leon Russell, Willie Nelson, Waylon Jennings, Chris Hillman, Jimmy Buffett, Alison Krauss, en Dwight Yoakam. De ruim bemeten dubbel-cd Circular Turns (Sunset Boulevard Records) geeft een mooi overzicht van O’Keefe’s over meer dan een halve eeuw meer…

Willi Carlisle vindt hoop in de wanhoop. De wereld is verloren. We zijn allemaal verloren. De wereld kwijt. Het einde der tijden is aangebroken. Maar de singer-songwriter uit Arkansas kwam tot een ander inzicht. De wereld draait rondjes. Wij draaien rondjes. Een lichaam vergaat, maar de geest blijft rondwaren. Alles is in evenwicht. ‘We turn to soil, songs, and stories’, schrijft hij in zijn voorwoord op het inlegvel van Critterland (Signature Sounds). De liedjes van Carlisle handelen weliswaar over donkere zaken, maar door ze te zingen schudt hij de zwaarte van zich af.  meer…

Het nieuwe album van Hannah Kaminer werd ons getipt door Alexis Vos van The Grapes Of Grain. Deur/huis: Heavy On The Vine (eigen beheer) is een verslavend mooie plaat! Belangrijk bij die vaststelling zijn de volgende punten. De North-Carolingische Kaminer kan echt zingen en heeft een heerlijke stem. Er gaat een zekere rust vanuit, zonder dat het slaapverwekkend is. Ze schrijft bovendien liedjes die nou eens niet allemaal over de liefde (of het gebrek daaraan) gaan. Asheville, waarmee de plaat opent, gaat over de invloed van toerisme haar stad meer…

Zo’n zeven minuten was Jon Dee Graham er niet meer bij. Dood. Bijna toch. Na een concert in 2019 tijdens een festival bij Chicago verloor hij het bewustzijn. Uitgeput. Uitgedroogd. Zijn hart was ermee gestopt en hij ademde niet meer. En toch lukte het omstanders om hem weer bij kennis te brengen. Zodat hij het kan navertellen. De titel van Only Dead For A Little While (Strolling Bones Records/V2 Benelux) kan dus letterlijk worden genomen. Anderhalf jaar na deze gebeurtenis had hij ook nog een hartinfarct. En in 2008 liet hij bijna het leven bij een zwaar auto-ongeluk. Ellende genoeg als meer…

Ik heb tegengestelde gevoelens ten aanzien van het debuut van Brittney Spencer. Haar ken ik als een fantastische zangeres die te horen is op Georgia Blue, het jubelalbum dat Jason Isbell opnam n.a.v. de Democratische overwinning in Georgia in 2020. My Stupid Life (Elektra Records) is haar eerste eigen album. Het kent 13 nummers, hoewel de telefoonconversatie als inleiding bij Night In eigenlijk niet als opzichzelfstaand liedje beschouwd dient te worden. Laten we het dan over de nummers hebben. Het is countrypop, die meer naar pop overhelt dan naar country. Maar de in Nashville meer…

Voor Mojohand is optreden a way of life. Sinds het kwartet in 2016 bij elkaar kwam in New Jersey werd er week in, week uit opgetreden ergens aan de oostkust van de VS, van Vermont in het noorden tot diep in Texas. Sinds 2017 organiseren ze ook jaarlijks hun eigen festival: Mojofest. Dat vele optreden heeft geleid tot een rijke catalogus aan eigen liedjes. In 2021 mondde dat tot een eerste album, Songbook, en nu ligt de opvolger klaar: Moving On (eigen beheer). Daarop 12 songs met soms meer…

De mannen van Old Heavy Hands behoren tot de zware jongens in de americanascene. Het gezelschap uit Greensboro, North Carolina, biedt op hun derde album Small Things (Spitting Daggers Records), 10 stevige op southern rock gebaseerde, songs. Mannen van het Gestrekte Been. Lekker, hoor. Ze kunnen het namelijk. Nate Hall en Larry Wayne Staton zingen en spelen gitaar, Dave Self speelt gitaar en Josh Coe (bas) en John Chester (drums) zorgen voor het ritme. De drie eerstgenoemden werken trouwens ook samen in een lokale tattooshop, terwijl Coe en Chester in bars in dezelfde meer…

Four Research Purpoises Only (eigen beheer) is een conceptplaat over vier vrouwen die in de jaren 50 door hun man verlaten zijn, waarna ze worden behandeld in een psychiatrisch ziekenhuis om erachter te komen wat er met ze aan de hand is. Gemaakt door vier vrouwen uit San Diego die zich Lady Psychiatrist’s Booth noemen. Op elf nummers laten ze heel wat gekte toe; er is hier sprake van theatraal musiceren. De vier vrouwen met power zijn nauwelijks te vergelijken met collega’s. The Roches misschien? Maar dan toch echt weer heel anders. That Girl is gewoon moderne country. De basis is meer…