“Toen ik deze nummers aan het schrijven was, kwam ik steeds terug bij het beeld van iemand die bij een auto-ongeluk op de rem trapt en het idee van een emotionele whiplash. Die stroom van stress en adrenaline leek op wat ik meemaakte toen ik mijn adolescentie emotioneel verteerde – bijna alsof ik tussen de ene grote levensverandering en de andere heen en weer werd geslingerd.” Het zal met Jobi Riccio’s coming out als lesbienne te maken hebben, iets waar in Morrison, Colorado, waar ze opgroeide, waarschijnlijk niet meteen met applaus kennis van werd genomen. Ze heeft al die verwarrende ervaringen verwerkt in haar fraaie debuutalbum Whiplash (Yep meer…

Het vorige album van de Utrechtse band Grapes Of Grain dateert alweer uit 2009. Sindsdien was de band, zoals ze dan zeggen, op onbepaald verlof. Na de lockdown begon het echter weer te kriebelen bij Alexis Vos, de songschrijver/zanger/gitarist van het gezelschap. Hij zocht contact met zijn oude maatje Berend Jan Ike (gitaar, toetsen, bas, drums) en ze namen een EP op, die in januari van 2023 uitkwam. Er zat echter nog meer in het vat en eind van het vorig jaar verscheen Unaware (eigen beheer). Er staan 10 liedjes op die te situeren zijn op het snijvlak van indiepop en altcountry. Ook meer…

Zijn we al klaar voor She Returns From War? Dit is het muzikale project rondom Hunter Park, een transgendervrouw die opgroeide in South Carolina. Ze is al een jaar of 10 bezig en Ruthless (Admiral Recording) is inmiddels haar derde volwaardige album. Cosmic americana, zo noemt ze de muziek die ze maakt. Wie dan cosmic country a la Gram Parsons verwacht komt bedrogen uit. Je zou het beter poppy americana kunnen noemen. Dat hoor je gelijk bij openingstrack Good Deal; drumcomputer, synthesizers, het zou zo op een album van The Human League kunnen staan. Maar er valt meer…

De grote sensatie van Jools Hollands fameuze BBC-oud&nieuwshow Annual Hootenanny was de zeventienjarige Muireann Bradley uit Ballyfofey, Ierland. Te midden van gevierde zwaargewichten als Rod Stewart, Joss Stone, P.P. Arnold, Sugababes en Pogues-oprichter Spider Stacey was zij degene die de uitbundigste staande ovatie van het publiek in de wacht wist te slepen, voor haar virtuoze uitvoering van het honderd jaar oude liedje Candy Man. En dat helemaal in haar eentje, met haar gitaar, op dat meer…

Liefhebbers van Buddy & Julie Miller zouden ook eens naar het album Peaks & Valleys (eigen beheer) van Megan and Shane kunnen luisteren. Megan en Shane Baskerville vormen een echtpaar dat al een hele weg in de muziek heeft afgelegd voordat het neerstreek in Nashville. Begonnen in de punk maar na diverse omzwervingen uitgekomen in de americana. Dit Peaks & Valleys is hun tweede album. Alleen digitaal uitgebracht. Die uitgave is een beetje zootje, want op Bandcamp waar je de 10 zelfgeschreven nummers kunt downloaden staan ze in een andere volgorde dan op Spotify. Gelukkig meer…

Wie kent Clarence Bucaro nog? In 2016 hebben we hier voor het laatst een album van hem gerecenseerd: Pendulum. In 2018 bracht hij nog een plaat uit – Passionate Kind– maar die bereikte ons niet. In het begin van dit jaar zou zijn nieuwste worp, The Hardest Parts, verschijnen Er kwam echter een kink in de kabel. Bucaro kreeg medische problemen (kanker) en moest behandeld worden. Sinds kort staat The Hardest Parts echter wel op de streaming sites. Een bespreking hier is daarom gerechtvaardigd; ook omdat het een buitengewoon aardig album is geworden. De Amerikaanse meer…

The Golden Crystal Kingdom (La Honda Records/RCA) van Vincent Neil Emerson is mijn plaat van het jaar. Het heeft weinig zin om te wachten tot volgende week mijn top 15 online staat, daarvoor is mijn enthousiasme over het derde album van deze Texaan te groot. Op het ook al lang niet misselijke debuut Fried Chicken And Evil Women stortte hij zich vol in het nachtleven, maar plaatste daarbij ook enige kanttekeningen. Hij wond zich op over vervelende lui in kroegen die brulden dat ze nog een nummer van David Allan Coe wilden horen. Terwijl hij helemaal geen liedje van hem had gespeeld… En dat ook niet van plan meer…

Shane Renfro ziet ze soms vliegen. De in Lockhart, Texas wonende centrale man van de band RF Shannon dacht dat hij in het nabijgelegen Palmetto State Park een rode zwaan zag. Het was echter een soort luchtspiegeling. Wel leuk als albumtitel van een plaat vol psychedelische folkrock: Red Swan In Palmetto (eigen beheer). Lekkere nummers. Opener Palmetto trekt je gelijk een lome groove in, die op zalige wijze wordt voortgezet in het fantastische Abalone. De aandacht wordt direct getrokken door een viool-riff (kan je dat zeggen?) van Rebecca Patek. Moeilijk stilzitten, hoor. Midnight Jewelry daarna heeft ook meer…

Op 25 mei 2022 overleed de Vlaamse bluesman Tim Degraeve, 44 nog maar. Hij had een aangeboren leveraandoening, die niet alleen een broze gezondheid met zich meebracht, maar ook een pover postuur. Vandaar zijn artiestennaam Tiny Legs Tim. Met de drieledigheid daarvan onderstreepte hij meteen zijn affiniteit met blueshelden als Big Bill Broonzy, Blind Lemon Jefferson en Sleepy John Estes. Sing My Title (uitgebracht op het gelijknamige eigen label) is een postuum, maar deels wel nog door Tiny Legs Tim zelf samengesteld overzichtsalbum, met een aantal meer…

Gelukkig zetten Ed Snodderly & The Shoestring Seven gewoon hun naam op de voorkant van Chimney Smoke (Majestic Records / Need To Know). Op een veel bekender album van dit jaar met een windwijzer op de cover staat niet de naam van de uitvoerende. Onbegrijpelijk, de naam van de artiest behoort deel uit te maken van het artwork. Voor de duidelijkheid. En ook gewoon omdat vormgeving van letters toegevoegde waarde is. Afijn, over naar dit album van de in Knoxville, Tennessee, opgegroeide Snodderly. Daar in de Appalachen absorbeerde hij de oldtime muziek die familieleden overal meer…