De ene recensie laat zich makkelijker schrijven dan de andere. Soms is het goed om een album een tijdje weg te zetten, omdat het anders niet lukt om er een oordeel over te vellen. Dat was nodig bij Every Acre (Merge Records/Konkurrent) van H.C. McEntire. Eerst dacht ik dat er maar een moment was waarbij ik echt opveerde. Dat is bij de geweldige gitaarsolo op Turpentine. Daarbij moest ik denken aan de muziek van Jesse Sykes en ook aan Everybody Knows This Is Nowhere van Neil Young. Die cadans heeft het nummer, waarbij bijna een beetje geleund wordt op de noten. Tot die meer…

Alternatieve country versus gecountrificeerde rock, is er anno 2023 nog een werkelijk verschil? Dat vraag ik me af bij beluistering van Maria’s Hunt (Country Thyme/Drag City) van Glyders. De band uit Chicago laat op haar volwaardige debuut – eerder werden alleen EP’s en singles uitgebracht – een mengeling horen van seventiesrock en countryrock, met een scheut psychedelica. En nee, dat klinkt niet als de alternatieve country uit de jaren 90, maar het heeft zeker zijn charme en het zou me verbazen als de gemiddelde lezer van deze site het niet zou kunnen waarderen. Glyder bestaat meer…

Na vele omzwervingen door haar geboorteland Amerika vond Erika Olson in Engeland een plek waar ze helemaal opnieuw begon. Haar drukke baan in de advocatuur zegde ze op om tot rust te komen in een klein dorpje in East Sussex. Ze hoeft nu alleen nog maar te zingen over problematische zaken. Maar ook over het kleine geluk trouwens. This Is How I Pray (Ez Come Ez Go Records) is een moderne folkplaat. Als singer-songwriter verkent ze haar eigen omgeving en andere wereldse zaken. Benefit Of The Doubt handelt over racisme. De liedjes van Olson (zang, akoestische gitaar) deugen wel, maar de keuze voor meer…

Edie Carey is een singer-songwriter uit Colorado die als bijverdienste in opdracht liedjes schrijft voor verjaardagen, trouwerijen, jubilea, overlijdens en andere speciale gebeurtenissen. Een aantal van die liedjes verscheen op eerder werk van haar. Voor The Veil (eigen beheer) hoefde ze niet terug te vallen op dat werk. In 2020 had ze een ernstig auto-ongeluk waarbij ook haar zoon en dochter betrokken waren. Een week later schreef ze het titelnummer van dit album. Ze beschrijft hoe de auto door de lucht vloog en met een klap ondersteboven tot stilstand kwam. Van het ene op meer…

Op Circumstance (KnowHowe) van de Amerikaanse singer-songwriter Alice Howe komen de werelden van Laurel Canyon en Muscle Shoals op overtuigende wijze samen. Howe komt oorspronkelijk van de oostkust, maar ze trok op instigatie van Freebo naar de westkust. De veteraan die jarenlang bassist was in de band van Bonnie Raitt is sindsdien haar muzikale partner. Hij vervult de rol van producer, begeleider en helpt Howe als liedjesschrijver. De platencollectie van haar ouders vormde de belangrijkste inspiratie. Op dit album valt ze ergens te situeren tussen Linda Ronstadt en Bonnie meer…

Jaime Michaels is een man met grijze haren. Daar zingt hij over op Here We Are, het slotnummer van How To Shine (Appaloosa Records), en dat doet hij met de wijsheid van iemand die de stoffige jaren voorbij heeft zien rollen. De countryfolk van de in New Mexico neergestreken Amerikaan is bedeesd en bedaagd, maar ook terugkijkend op wildere jaren kun je er nog wat van maken. ‘When memories are all that’s left you / You will paint them as you need’, zingt hij op het titelnummer. Het hoeft niet allemaal groots en belangwekkend te zijn om waarde te hebben leert Beauty Doesn’t Need Forever. Hij legt meer…

Van Lukas Nelson + POTR recenseerden we nog maar één album. Dat was in 2016, toen Promise Of The Real ook als begeleidingsband van Neil Young fungeerde. Something Real ging via zwaar aangezette classic rock naar grunge en de zoon van Willie Nelson laveerde op andere platen ook van het ene genre naar het andere. Dat is wel typisch Texaans trouwens, gewoon spelen wat je leuk vindt zonder je te conformeren aan één stijl. Doug Sahm is wat dat betreft het meest treffende voorbeeld. Sticks And Stones (6 Ace Records/Thirty Tigers) is het meest countrygetinte album van Lukas Nelson tot meer…

Chelsea Crowell kwam met het idee om de hoes van The Chicago Sessions (New West Records/V2 Benelux) dezelfde lay-out te geven als Ain’t Living Long Like This, waarmee haar vader Rodney Crowell in 1978 debuteerde. De veteraan vond het een goed idee, vooral omdat de samenwerking met Jeff Tweedy (Wilco) zo ontspannen was geweest. Het herinnerde hem aan zijn begintijd. ,,It’s just me and the band in a room together, loose and live and having fun’’, aldus Crowell (gitaren, zang). Die relaxte sfeer is een van de sterke punten van dit album. Op uitnodiging van Tweedy tot stand gekomen in Chicago. Met meer…

Drie prachtige platen maakte Laura Cantrell aan het begin van de jaren nul: Not The Tremblin’ Kind (2000), When The Roses Bloom Again (2002) en Humming By The Flowered Vine (2005). Albums waarmee ze een plaatsje in het hart van de americanaliefhebber veroverde en ook in het hart van de Engelse dj John Peel, die toch niet bekend stond om een voorliefde voor country en aanverwante stijlen. Hierna verdween de Amerikaanse zangeres wat uit de spotlights, hoewel ze zo nu en dan nog wel een album uitbracht. Dat had ook te maken met de de gezinsuitbreiding die meer…

Trapper Schoepp leent op een van zijn liedjes enkele regels uit The White Cliffs Of Dover, een grote hit voor Vera Lynn in 1942. Zijn Cliffs Of Dover gaat over een Amerikaanse soldaat die na de Irakoorlog thuis niet meer kan aarden. Zo’n protestsong maakt wel duidelijk dat Siren Songs (Rootsy/V2 Benelux) meer is dan een verzameling liedjes over zeemeerminnen. Water is wel een terugkerend thema. Devil’s Kettle is een waterval aan Highway 61 in Minnesota die eindigt in Lake Superior. Volgens een vriend van Schoepp, een natuurgids, liet Al Capone er lichamen verdwijnen in een deel van de waterval dat meer…