Joana Serrat – Eriksson Delcroix – Nive & The Deer Children – Maison Du Malheur – No Blues
De vlotte americana van Douwe Bob was niet erg succesvol op het Eurovisie Songfestival. Toch was het voor ons reden genoeg om wat andere Europese americana en aanverwante rootsstromingen op een hoop te gooien. We beginnen met Cross The Verge (Loose Records/Bertus) van Joana Serrat uit het Spaanse stadje Vic. Ze stond dit weekend op festival Down By The River in Venlo. De sound op het album is meer…

Slobberbone – Cale Tyson – Luther Dickinson – Walter Salas-Humara – Danny Barnes

Allemachtig, wat waren die jongens van Slobberbone goed. Dat wisten we natuurlijk al veel langer, want wat waren ze vaak in Nederland in de jaren negentig. Legendarische optredens. In het najaar van 2014 stonden ze op TakeRoot in Groningen. Een fijne hernieuwde kennismaking. Voorman Brent Best had het zelfs over een nieuw album. Dat was trouwens niet de eerste keer dat hij dat deed. Maar in plaats van meer…

The Mudbirds – Mark Lelangue – Patrick van Sante

The Mudbirds is een duo uit het noordwesten van Friesland. Een bluesduo bestaande uit de Engelsman Alan Laws en René Tweehuysen. De eerste zingt, speelt akoestische gitaar en blaast een voortreffelijk potje mondharmonica. De tweede is een meester op de dobro en de bottleneck slide gitaar. Hun tweede album Stumble Trip bevat 14 uiterst onderhoudende en verfrissende bluessongs, op de traditional Hard Time na, allemaal van eigen hand. Daarmee is Stumble Trip een regelrechte aanrader. Nooit geweten dat we een dergelijk fijn bluesduo ook op onze eigen kleigronden kunnen meer…

Na de concerten vorige maand met Dan Stuart en Tom Heyman staat Fernando Viciconte deze week opnieuw op enkele podia in Nederland. In het voorprogramma van Richmond Fontaine zal de Argentijn worden bijgestaan door gitarist Dan Eccles van die band. Eccles speelde al op het debuut Season In Hell uit 1995 van Fernando.

In de recensie van het geweldige Leave The Radio On spraken we al onze verbazing uit over het feit dat Fernando al meer…

Paul Carrack – Matt Andersen

Paul Carrack moest halverwege deze maand alle optredens in Nederland afzeggen wegens gezondheidsproblemen. De meeste concerten waren al tijden uitverkocht. Het was al de tweede keer dat hij verstek moest laten gaan. Vorig jaar speelde de Engelsman tijdens een tournee van Eric Clapton toetsen in diens band. Daardoor moest hij de opnamen van Soul Shadows (Carrack-UK/Bertus) uitstellen. De eerste meer…

BR5-49 – Kate Campbell – Melanie Dekker – Sharon Shannon & Alan Connor

Twintig jaar geleden trad BR5-49 op in het Duitse tv-programma Ohne Filter. Van die opnamen is nu het live-album One Long Saturday Night, Plus (Bear Family/Bertus) verschenen. Die Plus staat voor vier in Japan opgenomen liedjes. De band was een buitenbeentje in Nashville met het soort ouderwetse honky tonk dat ze maakten. Ohne Filter viel in de smaak bij de Amerikanen, omdat er live meer…

Cayamo Sessions At Sea – Buddy Miller & Friends (New West/PIAS)
Cold And Bitter Tears – The Songs Of Ted Hawkins (Continental Record Services/Munich)

Een cruise? Geen sprake van! Na die eerste ferme afwijzing ging Jan Donkers toch overstag. Een half jaar later scheepte hij in op de Norwegian Dawn voor de Cayamo Cruise 2009. Vanuit Miami ging de reis door het Caribisch gebied waarbij de opvarenden werden vermaakt door John Hiatt, Lyle Lovett, Joe Ely, Webb Wilder, Patty Griffin en andere artiesten. In zijn vorig jaar verschenen boek Rock’-n-Roll Voorbij De Midlifecrisis doet Donkers in zes hoofdstukken verslag van evenzovele cruises. Goede muziek, maar ook minder meer…

Gene Clark – Townes Van Zandt

In 1977 was ik 15. Countryrock was alles voor me. Ik had het idee dat ik veel te laat geboren was, want alle goede platen in dat genre waren eind jaren zestig en begin jaren zeventig gemaakt. En dat was al zóóó lang geleden. Hotel California was best een aardige plaat, maar het titelloze debuut Eagles toch echt zoveel beter. Vier jongemannen die speelden alsof de naalden van de cactussen door hun Levi’s prikten. Mijn leven was een ontdekkingstocht naar meer…

Tawny Ellis – Silent Comedy – Tyler Edwards – McClain Sullivan – Ben Millburn – Scott Krokoff – Ghosts In Pocket – Them Vibes

Ghosts Of The Low Country – The Muscle Shoals Sessions (eigen beheer) van Tawny Ellis is een geweldige ep met vier liedjes (17.40 minuten, twee eigen composities en twee covers). Ellis komt uit Savannah, Georgia, maar woont tegenwoordig in Los Angeles. Voor deze ep reisde ze terug naar het zuiden van de Verenigde Staten. Naar Muscle Shoals, Alabama, om precies te zijn. Daar nam meer…

Americana heette vroeger nog gewoon countryrock. Het genre zou in de jaren zeventig een hoge vlucht nemen met de Eagles. Op de verzamelalbums Truckers, Kickers, Cowboy Angels – The Blissed Out Birth Of Country Rock Vol. 1-7 (Bear Family/Bertus) staan de beginjaren centraal.
De Eagles ontbreken op deze prachtige reeks. Het Duitse Bear Family kreeg niet de rechten van al het materiaal dat het label wilde verzamelen. Jammer, want het vroege werk van de supergroep is zeer de moeite waard. Het is niet meer dan een klein minpuntje van Truckers, Kickers, Cowboy Angels. Op zes dubbelaars en één enkele cd gaat het in chronologische volgorde van 1966 naar 1975 langs vele hoogtepunten.
In 1966 begonnen steeds meer jonge musici aan de westkust van Amerika genoeg te krijgen van al het psychedelische gefreak. De hippies wilden terug naar de waarden van vroeger. Ze wilden vrachtwagenchauffeur zijn. Ze wilden hooi ophalen van het land.
Het eerste nummer van cd 1 is Truck Driving Man van International Submarine Band. Met die band begon Gram Parsons zijn visie om country en rock te verenigen vorm te geven. Zijn hartverscheurende muziek bezorgde hem een legendarische status. Zoals dat gaat daalde die eer pas op hem neer nadat hij was vertrokken naar de eeuwige jachtvelden. Hij overleed in 1973 op 26-jarige leeftijd na een overdosis van morfine en alcohol.
Parsons staat op alle covers van deze reeks naast die truck met hooi. Een van die foto’s siert ook de binnenkant van de klaphoes van de elpee GP. Het is net als het postuum uitgebrachte Grievous Angel een van de hoekstenen van het genre dat Parsons zelf omschreef als cosmic American music. Voorafgaande aan die beide platen waarbij hij Emmylou Harris aan zijn zijde had, schreef hij al geschiedenis met het invloedrijke Sweetheart Of The Rodeo van The Byrds en The Gilded Palace Of Sin van The Flying Burrito Brothers. Natuurlijk staan er nummers van al meer…