Dit jaar volgt er een derde album van Jim Keller dat werd geproduceerd door Mitchell Froom. Het vorig jaar verschenen Daylight (Continental Song City) is deel twee van een trilogie. De in New York neergestreken artiest, hij begon zijn loopbaan in de jaren 80 in San Francisco bij de band Tommy Tutone, nam het album wederom op in de Valentine Studio in Los Angeles, net als het eerste deel getiteld By No Means. Keller (zang en akoestische gitaar) had weer David Hidalgo (gitaren, achtergrondzang), Bob Glaub (bas) en Michael Urbano (drums, percussie) aan zijn zijde, terwijl Froom de toetsenpartijen voor zijn rekening nam. Strak en toch met soul was de omschrijving van By No Means; op Daylight is de spanningsboog wat losser. De veteraan nam met zijn begeleiders alles live op in de studio in een tijdsbestek van vijf dagen. Het titelnummer wordt bepaald door zijn donkere zang, op Trouble High, Trouble Low zijn het de toetsen van Froom die de aandacht opeisen. She’s The One heeft de lichtheid van oude rock-’n-roll, waarna de gitaar van Hidalgo op Pebble In My Shoe soul brengt. Met zijn zang brengt Keller meer dan eens een vergelijkbare sfeer als Mink DeVille destijds.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie