When We Wander (eigen beheer) van Jesse Terry draagt alle kenmerken van softrock. De liedjes van de Amerikaan op zijn zevende album zijn naar binnen gekeerd, de focus ligt op het gezinsleven na de uitbreiding met een eerste kind. De gitaarakkoorden vegen over de bodem, hij zingt over fluisteren tegen de oceaan en het snarenwerk brengt een aangename lichtheid met net dat tikkeltje melancholie om het spannend te houden. Een steelgitaar trekt lichte boogjes op Hymn Of A Summer Night. Het is lichte pop met piano. Het is softrock, maar zoals gezegd heel meer…
Het is echt waar. Er staat binnenkort een echt americana-festival op stapel: op zaterdag 23 oktober wordt in het Utrechtse TivoliVredenburg Ramblin’ Roots georganiseerd. Mooi! We berichtten er 
Ze bestaan een jaar langer dan de Stones, met wie ze vaak vergeleken zijn. 
De TK in TK & The Holy Know-Nothings is Taylor Kingman. Kingman komt uit Portland, Oregon, staat bekend als een stevige drinker, is niet vies van drugs, maar schrijft met het werk van grote Texanen als Terry Allen en Doug Sahm in het achterhoofd ook voortreffelijke songs. Zelf noemt hij de muziek die hij maakt met het rammelende zootje begeleiders – treffend genaamd The Holy Know-Nothings – ‘psychedelic doom boogie’. En om dat te benadrukken hebben Kingman en zijn drinkvrienden 
Het is inmiddels al drie jaar geleden dat Kacey Musgraves haar album Golden Hour uitbracht. Bij de recensie daarvan schreef ik toen dat een groot deel van de liedjes ingegeven werd door haar pasgesloten huwelijk (met Ruston Kelly). Dat huwelijk is ondertussen alweer ontbonden en de 15 nummers van de opvolger Star-crossed (Interscope) hebben die echtscheiding als onderwerp. In het nummer What Doesn’t Kill me zingt ze letterlijk: “golden hour faded black”. Er wordt met enige weemoed teruggekeken op de tijd dat het nog goed was, de echtscheiding zelf is onderwerp en ook de eigen schuld 
Op 22 februari 2022 staat 
Als geen ander vertelt John Prine, in 1946 geboren in Maywood, Illinois, de verhalen van gewone mensen; van mensen die door het leven struikelen, van mensen die er het beste van proberen te maken. Liefdevolle beschrijvingen van de gewone, soms oudere man/vrouw in meertijds pijnlijke situaties typeren zijn platen, met als uitschieter zijn uitgebalanceerde en nagenoeg perfecte zelfgetitelde debuutplaat. John Prine is dan al, op 22-jarige leeftijd, waarlijk op de toppen van zijn kunnen.
‘De meeste steden hebben één sound, maar Memphis heeft er vele.’ Dat zegt John Paul Keith in de liner notes van The Rhythm Of The City (Wild Honey Records). En hij beheerst ze tot in de puntjes. De plaat opent met How Can You Walk Away, een soulnummer met bluesgitaar. En de manier van zingen van Keith op het nummer heeft beslist wat van Alex Chilton. Op The Sun’s Gonna Shine Again en het van donkere gitaarakkoorden voorziene Ain’t Done Loving You Yet valt dat ook op. Het Memphis-geluid op het album is echter wel wat netter. Niet doods, dat kan ook bijna niet bij dit soort muziek, maar toch 
De Britse steelgitarist 
Toevalligerwijze kwam Welcome Home (eigen beheer) van 
Misschien is 
Met All Alone (eigen beheer) is 
Op zijn twaalfde zong 
De hele kliek uit Laurel Canyon in de jaren 70 was natuurlijk uitermate bedreven in grootse verbanden leggen door eindeloos naar de eigen navel te staren. 
Als je heel erg je best moet doen om een album binnen te laten komen en dan na een zoveelste draaibeurt op drie sterren uitkomt, moet je misschien toch gewoon eerlijk zijn en niet meer dan de twee sterren uitdelen die je vanaf het begin in gedachten had. Is The Digital Age Of Rome (Normaltown Records/PIAS) van 
Ze begonnen als Just Another Band From East LA en groeiden uit tot een wereldformatie. Ze zijn al bijna vijf decennia samen en nog altijd actief in dezelfde samenstelling. Zelfs met een collectie covers bewijst 
Aan de lineup van het TakeRoot-festival zijn weer nieuwe namen toegevoegd. En zijn zitten een paar heel interessante tussen: Garrett T. Capps & Los Rippers, Jesse Malin, Heather Valley (foto), Tim Knol & the Blue Grass Boogiemen, Malford Milligan & the Southern Aces en een songwriters circle met Tim Knol, Tangarine en Judy Blank. Voor recensies (beide 5 sterren) van de laatste albums van Heather Valley en Garrett T. Capps zie 
Voor ongecompliceerde rock ’n roll en country bent u bij 
Als een van de eerste Amerikanen heeft 
Het is een gitaarsolo die een groot publiek zou kunnen aanspreken. You Never Came Home is een geweldig stukje classic rock. De zanger neemt je mee en de gitarist voert je verder. Het is southern rock, maar die omschrijving volstaat niet voor All Of Your Stones (Woods Music/Thirty Tigers/Bertus) van 
Volgens collega Jason Isbell is er geen betere liedjesschrijver dan 
De Texaanse muziekstad Austin wordt overgenomen door zakenmannen en 
In de recensie van de debuutplaat van 
Een stukje vangrail met daarnaast een bordje met de titel Mileposts (Lost Hubcap Records) siert dit zeven nummers bevattende werkstuk van 
Loose Cattle
Al dertig jaar stelt 
