Bij beluistering van Runaway Freeway Blues (eigen beheer) van The Black Lillies dringt zich opeens de vraag aan mij op: wat verwacht ik eigenlijk van een nieuw album? Wil ik vermaakt worden? Of wil ik geraakt worden? Dat laatste gebeurt nauwelijks bij deze derde van deze groep uit Knoxville, Tennessee. In het eerste slagen zij echter glansrijk. Runaway Freeway Blues staat vol met toegankelijke countryliedjes. Niet alternatief dus? Nou ja, het is maar wat je alternatief noemt. Ze zijn net zo alternatief als Jimmy Lauderdale of The Avett Brothers. En met dit album zullen Cruz Contreras – die alle nummers (mede)schreef – en de zijnen de stap zetten van nog relatief onbekende band naar festivalfavoriet. Daar twijfel ik niet aan. Contreras heeft een bijna klassiek te noemen countrystem en de duetten die hij hier met zangeres Trisha Gene Brady laat horen zijn gewoon fantastisch. De nummers worden bovendien vorm gegeven door een prima ritmesectie waar Tom Pryor met inventief (pedalsteel)gitaarspel overheen kan soleren. ’t leukst vind ik Ruby, handelend over een verkeerde liefde en dat een sterke “jaren ‘70-vibe” heeft. De blazers en de wurlitzer geven Baby Doe een funkyness die sterk aan Little Feat doet denken. Geraakt word ik bovendien door de Vietnamsong Goodbye Charlie, maar dat is wel de enige keer dat zulks gebeurt. Soit. Als je niet naar ontroering op zoek bent maar gewoon een echt lekkere plaat wil, is dit Runaway Freeway Blues een 100% verantwoorde aanschaf. Runaway Freeway Blues is onder meer verkrijgbaar bij CD Baby
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie