De weg naar The Phoenix (Black Opry Records) was allesbehalve eenvoudig voor Jett Holden. Zijn droom om countryzanger te worden had hij eigenlijk al opgegeven. Maar toen kwam muziekjournalist en oprichter van Black Opry Holly G op zijn pad. Zij stimuleerde hem om door te gaan met liedjes schrijven, nadat ze een aanzet tot Taxidermy had beluisterd. Dat is een moedig nummer waarin Holden als homoseksuele Afro-Amerikaan het opneemt tegen xenofobie. ‘I’ll believe that my life matters to you / When the bible’s not a tool you use to crucify / They say the best songs are three chords and the truth / Until the truth and your belief systems don’t quite align.’ Hij zingt het met een ietwat dunne stem, bibberend in het hoge register. Er wordt even gefloten en dan wordt het een beetje schreeuwerig. Het nummer werkt naar een climax, maar dan sterft het geluid weg. Op Necromancer vraagt hij zich af waarom hij nog verliefd is, terwijl de liefde eigenlijk al over is. ‘I need to learn how to let a love that died stay dead’, houdt hij zichzelf voor. De organisatie Black Opry zet zich in voor zwarte artiesten die actief zijn in country of rootsmuziek. Holden beperkt zich echter niet tot een nauw afgebakend genre, want zijn country gaat vooral richting pop met power. Dat is wat anders dan powerpop, zijn muziek neigt meer naar Amerikaanse rock uit de jaren 90. Soms een beetje gezwollen als Soul Asylum of Live. Behoorlijk commercieel eigenlijk. Ondertussen probeert Holden zich staande te houden met teksten die de hoeken van zijn brein doorzoeken. ‘The corners of my mind / They lie shattered on the ground’, zingt hij op Scarecrow. En toch mogen we verwachten dat hij zal verrijzen, The Phoenix. De plaat werd opgenomen in Nashville met Will Hoge als producer.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie