Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.
De Nederlandse singersongwriter die zich Diftong noemt, loopt al aardig tegen de zestig. Hij verwerkte de beroemde dichtregels van Dylan Thomas in een liedje op zijn vorige maand uitgekomen vierde cd The Rocket Swing. Een bezoek aan het geboortehuis van de dichter leidde tot krachtig verzet tegen ‘the dying of the light’. Sterker nog: ‘my time will come’. Lang hoeft Diftong daar wat ons betreft niet meer op te wachten, want The Rocket Swing zou best eens zijn doorbraak kunnen betekenen. Opgenomen in Nova Scotia (Canada) en uitgebracht door Come Undone Records. Het is voor het eerst dat Diftong door een echt label wordt vertegenwoordigd. Producer is Dale Murray, die ook zo ongeveer alle instrumenten voor zijn rekening neemt, met meteen in het openingsnummer Vintage Van al een heerlijke Chris Isaak-achtige twanggitaar. In Cormoran rocken we nog even door, maar daarna belanden we in rustiger vaarwater, zoals in A Storyville Blue Note, waarin wordt uitgelegd hoe de blues troost bracht in het zware bestaan op de katoenplantages in het Zuiden. De liedjes van Diftong gáán ergens over. Jubilee over de ups en downs van een lange relatie. The Hole over vergane vriendschappen. En het titelnummer over een schommel die gemaakt was van een motorzijspan die de vorm had van een raket, en die Diftong terug deed denken aan een jong gestorven neefje, met wie hij vaak op die schommel had gezeten. Misschien aanleiding tot de sneer, in The heart of the matter, naar iedereen die in een God gelooft die toestaat dat onschuldige kinderen worden opgeblazen in de zinloze oorlogen van deze wereld. Diftong zelf zegt geïnspireerd te zijn door The Gourds, Neil Young, 16 Horsepower en Jim Croce. Wat ons vooral bevalt, is zijn unieke eigen geluid.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie