Moet je je gedachten altijd uitspreken of niet? Is het verstandiger om je soms maar stil te houden? Op The Light Of Day wordt die indruk gewekt, maar de manier waarop Kacy & Clayton het brengen, laat voldoende ruimte om er aan te twijfelen. Schitterend nummer, die opener van The Siren’s Song (New West Records/PIAS). Dat hoge niveau houden ze negen liedjes vast. Het Canadese duo, zij is een achternicht van hem, vormt een bijzondere combinatie. Zij zingt als een folkzangeres uit de jaren 70 en hij tilt haar stem met zijn meer naar country neigende gitaarspel op naar nieuwe vergezichten. Gelaagd en ten volle geslaagd bereiken ze het niveau van Gillian Welch en David Rawlings. Jeff Tweedy produceerde The Siren’s Song op vlekkeloze wijze door een mooi helder geluidsbeeld neer te zetten. De gitaar van Clayton, een voormalig lid van The Deep Dark Woods met wie Kacy & Clayton binnenkort door Nederland touren, duikt in vogelvlucht uit de wolken op Just Like A Summer Cloud en haar stem daalt als een veertje naar beneden. En wat een heerlijke soullusjes knoopt Clayton aan dat gitaarspel. Op Cannery Yard is hij net zo knap bezig als een Ryley Walker, terwijl haar stem over de Schotse hooglanden lijkt te vliegen. Het door hem gezongen White Butte Country gaat iets meer richting countryrock. Lekker veel steelgitaar speelt hij ook. Die prachtige hoes is trouwens van Daniel Romano.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie