Mietek Szczesniak – CS Nielsen – Kristofer Aström – Sean Riley & the Slowriders – Marshall Monrad Band – Downtown Ramblers – West Of Eden

Mietek Szczesniak deed in 1999 voor Polen mee aan het Eurovisiesongfestival in Jeruzalem. Hij eindigde er op plaats 18. De Pool gooit het op Signs (4Ever Music) over een andere boeg. Op zijn eerste Engelstalige cd werkt hij samen met Wendy Waldman. De Amerikaanse singer-songwriter trad op als co-producer van dit album dat tot stand kwam in Polen, Londen, Los Angeles, Nashville en Muscle Shoals. Nette witte soul en aor maakt Szczesniak. Je moet houden van die professionele aanpak, feit is dat zijn composities die benadering wel verdienen.

Op Man Of The Fall (Melodika) van de Deen CS Nielsen staat voorbeeldige americana. I killed my only brother / and was kicked out in the rain / and now I’m just a hobo / waitin’ on a train / I’m black and blue / far across the border / I wish I knew my way back home zijn zijn eerste woorden. Bekende woorden en bekende beelden; bijna alsof Nielsen ze geschreven heeft met Songschrijven Voor Dummies onder handbereik. Geen idee of zo’n handboek werkelijk bestaat trouwens. Man Of The Fall steekt erg goed in elkaar, toch roept het de vraag op hoe eigen het allemaal is

Kristofer Aström heeft al een behoorlijke discografie achter zijn naam staan. From Eagle To Sparrow (Startracks) is het nieuwste album van de Zweed. Zijn akoestische liedjes zijn te vergelijken met Hayden, Elliott Smith en Counting Crows. Aström brengt zijn gevoelige nummers mer rustig gitaargetokkel en houdt ze vrij klein. Hij verwerkt zijn emoties en daarbij vindt hij het niet nodig om groots uit te pakken.

Uit Portugal komen Sean Riley & The Slowriders. It’s Been A Long Night (NorteSul/Valentim de Carvalho/Sonic Rendezvous) staat vol melodieuze rootsrock. Uiterst geslaagd door de afwisseling. Het kwartet rukt een flinke hoeveelheid instrumentarium aan, waaronder glockenspiel, melodica en theremin. Daarnaast draven op zo ongeveer de helft van de nummers nog een flink aantal gasten op voor accenten op blaas- en strijkinstrumenten. Stijlvol en kundig tot stand gekomen, dit It’s Been A Long Night.

Op Minerals & Mud (Rootsy.Nu) van Marshall Monrad Band staan negen eigen nummers en twee bewerkte traditionals. De Noorse band speelt bluegrass waarin de meerstemmige zang – alle vier de groepsleden zingen – een voorname rol speelt. Er zijn zelfs vijf extra zangers opgeroepen waaronder landgenoot Paul Flaata. Dat de groep zich inleeft in de herkomst van bluegrass blijkt op de website waar staat dat ze afkomstig zijn uit de heuvels en valleien rond Oslo. Iets nieuws voegt de band dan ook niet toe aan het genre, maar dat neemt niet weg dat het album lekker wegluistert.

Van Downtown Ramblers krijgen we nordic urban bluegrass, zoals ze het zelf noemen. De Zweedse band voegt kleine hoeveelheden folk, pop en jazz toe aan het groepsgeluid. Op het album On The Other Side Of The City (eigen beheer) ligt de focus vooral op bluegrass. Gasten zijn er ook. Tim O’Brien zingt een duet met vocaliste Emelie Junsten en vanzelfsprekend heeft de Amerikaan zijn fiddle niet vergeten. Violiste Brittany Haas van Crooked Still is present op drie tracks.

Ook uit Zweden komt West Of Eden, ook al zou je dat niet zeggen. Deze uit zes leden bestaande band richt zich vooral op Schotland en Ierland. De folk op Safe Crossing (eigen beheer) klinkt traditioneel Twee zangers en vier vocalisten op de achtergrond herbergt de band. De karakteristieke fluitjes worden bespeeld door gasten. Christian Kjellvander leent zijn stem voor Wrecker’s Weather, een van de nummers waarop blaasinstrumenten een extra dimensie toevoegen.