Twee jaar geleden bespraken we hier een album van Sophie & the Broken Things. Daarop staat een prachtig duet dat Sophie met Logan Ledger zingt. Nu is de tijd gekomen dat Sophie Gault, want zo heet Sophie voluit, als solo-artieste debuteert: Baltic Street Hotel (Strong Place Music). En wederom is het een duet dat als blikvanger gezien (gehoord) kan worden. Op Lately is Gabe Lee de duetpartner van Gault; een prachtig nummer over een toevallige ontmoeting met een oude vriend. Ook Christmas In The Psych Ward springt direct in het oog. Het gaat over de ervaringen die Gault in meer…

Een flinke serie singles en EP’s deed de americana-oren al spitsen, en nu is de nog maar 23-jarige Wyatt Flores dan toe aan zijn eerste album op volle lengte (gelijk maar een klein uur zelfs) Welcome To The Plains (Island Records). Flores is geboren, getogen en nog steeds woonachtig in een klein plaatsje in Oklahoma, een eind bij de snelweg vandaan. Die achtergrond klinkt door in zijn liedjes. Neem meteen al de titelsong: ‘Watch old sedans and semis / And wonder where they’re going and where they’ve been’ – zonder meteen de neiging te hebben ook die kant op te gaan. De praktische nuchterheid van het platteland meer…

Dit is het vierde album van Wayne Graham dat hier besproken wordt. De vorige keren leverde dat steeds een waardering van vier sterren op. Deze keer zijn het er drie. En dat is niet omdat Bastion (Hickman Holler Records/Thirty Tigers) nou zoveel minder geslaagd zou zijn. Het heeft meer te maken met dat Kenny en Hayden Miles inmiddels een bekend pad betreden. Of misschien is het geen pad, maar een rivier. Een kronkelende stroom die door het landschap zijn weg vindt. De broers uit Kentucky maken namelijk een soort slowcore van de backwoods, een omschrijving uit een van die vorige meer…

Ze zijn met zijn zevenen, Michael Ward With Dogs And Fishes. De singer-songwriter, producer en eigenaar van Hyde Street Studios in San Francisco houdt zijn band al sinds 2000 bij elkaar. Het zijn musici die hun sporen hebben verdiend in uiteenlopende richtingen. Dat levert in dit geval een krachtig mengsel van americana en blues met wat latininvloeden op. Brighter Days (eigen beheer) is het bewijs dat zo’n grote groep mensen na ruim twee decennia samen optrekken uitstekend op elkaar is ingespeeld. ‘It takes every kind of people to make the world go round’, klinkt het op Every Kinda People. De meer…

Jeffrey Foucault neemt de tijd en komt zo om de vier/vijf jaar met een nieuw album, dat meestal goed is, en soms heel goed, zoals nu The Universal Fire (Fluff & Gravy Records). Het album is opgedragen aan Foucaults in 2021 aan kanker overleden beste vriend en vaste drummer Billy Conway. Die wordt overigens uitermate adequaat vervangen door John Convertino, die net als bij Calexico de hele plaat door op een bescheiden manier nadrukkelijk aanwezig is. Er is nóg een prominent bandlid: Mike Lewis van Bon Iver. Niet alleen actief als producer, maar ook op saxofoon, piano en orgel. De albumtitel heeft betrekking op de grote brand die in 2008 het Universal meer…

Een nieuw jaar, een nieuwe plaat van Grapes Of Grain. Dat was ooit wel anders want het in 2005 opgerichte Utrechtse gezelschap rond Alexis Vos en Berend Jan Ike lag er sinds 2009 heel lang uit. Maar na Unaware uit 2023 is er nu dus Painted Windows (Drag Days Records), een iets breder opgezet te plaat dan zijn voorganger. Iets minder altcountry, iets meer indierock/powerpop/psychedelica, maar niet minder mooi. Twaalf nummers waarvan er twee miniatuurtjes van rond de minuut zijn. Songs waarin b.v. Jonathan Richman en Martin Luther voorkomen en die over het plezier van meer…

Op California 10 heeft Mark Rogers het nog maar eens over begin jaren 80, toen hij van Washington DC verhuisde omdat hij een bestaan als singer-songwriter ambieerde. Dat deed hij vijf jaar geleden ook al op zijn debuut Laying It Down. Het nummer California 10 valt best te vergelijken met Roger McGuinn, die hij aanhaalt in de tekst. ‘A long time ago I was headed for the Sunset strip / I was thinking I was just like them / Like Roger McGuinn on that cowboy tip! / I was taking that lonesome road / To where these things go.’ 30 Minutes From Water Street (eigen beheer) is weer een meer…

De herinneringen aan Brooklyn op Broken Angel zorgen voor meer luisterplezier dan de meeste nummers die over Oklahoma gaan. American Stories Major Chords (Black Mesa Records) van Beau Jennings & The Tigers is niet meeslepend genoeg om de volledige speelduur te blijven boeien. Om de teksten van de nasaal zingende Jennings goed te volgen moet je goed je best doen. Hoeft niet een probleem te zijn, maar als het merendeel van de liedjes toch een beetje in eenzelfde stramien blijft hangen, dan kan de aandacht zomaar verslappen. De artiest uit Norman, Oklahoma, heeft een degelijk meer…

Oh, zo mooi vind ik dit. Hawk Is Listenin’ (Perpetual Doom) is een album van AJ Woods uit Albuquerque, New Mexico. Daar in het zuidwesten van de VS voelt Woods zich thuis. Op dit derde album van Woods staan psychedelische countrysongs over het leven daar. Liedjes als Gila en Middle Fork waarvoor hij inspiratie opdeed tijdens trektochten door natuurparken. Gallup, New Mexico is een liedje van JJ Stallings (ex Sir Douglas Quintet), waarop Stallings ook zelf meedoet. Ik vatte het hiervoor even samen als psychedelische countrysongs, maar die vlag dekt de lading niet helemaal. Soms lijkt het meer…

Is de spacecowboy opgezogen door het heelal? Weg van Texas? Weg van (zijn) country? Het zat er natuurlijk al een tijdje aan te komen dat Garrett T. Capps de sprong naar de ruimte zou wagen. Met Everyone Is Everyone (Spaceflight Records) stijgt hij vrijwel onmiddellijk op. Dat zullen we moeten accepteren. Dat is The Way It Goes Sometimes. Misschien hadden we liever gehad dat hij in San Antonio was blijven hangen, maar het is in ieder geval mooi dat hij ons deelgenoot maakt van zijn trip To The End Of The World. De geluiden uit een doosje vliegen ons om de oren, maar wat ontwaren we daar ook in dat meer…