Als het allemaal om de juiste timing draait, dan ben ik mooi twee jaar te laat met deze aanbeveling. All About The Timing (eigen beheer) van Roland Roberts verscheen namelijk al in 2020. Pas een jaar later verschenen er recensies nadat een promotor het album van deze Amerikaanse artiest had opgepikt. Het bestandje met aantekeningen voor dit stukje stonden al even klaar in een documentje. Louter lovende woorden. Roberts is gezegend met een fraaie stem; een niet buitengewoon krachtig instrument, maar wel perfect voor de liedjes die hij schrijft. De zang zweeft ergens tussen meer…

Wade Sapp is een singer-songwriter in de countryhoek, die regelmatig tijdens Amerikaanse tournees in het voorprogramma van Colter Wall stond. Dan weet u een beetje in welke sfeer u het zoeken moet (tenzij het werk van Colter Wall u onbekend is, dan even hier kijken). Radio Check (eigen beheer) is zijn officiële debuut. Het album was al een tijdje af, maar bekende redenen (iets met een pandemie) stonden aan de weg aan een eerdere releasedatum. Op de plaat staan 11 country- en countryrockende nummers, waarvan er een (The Boys We Were) gezongen wordt met de al eerder genoemde meer…

Al die recensies op deze site schrijven we in onze vrije tijd. We hebben namelijk ook nog gewoon een baan. Dus blijft er wel eens iets onbesproken. Daar voel ik me dan schuldig over, vooral als het zo’n fijn plaatje betreft als dit Old Habits (Loose/Bertus) van Treetop Flyers. Aan de andere kant; als het een promo betreft in de vorm van een cd in een dun stukje papier met daarop alleen de voorkant van de hoes afgedrukt, waarom zou ik mezelf dan opzadelen met een schuldgevoel? Als platenmaatschappijen het niet nodig vinden om te investeren, dan houdt het eigenlijk toch ook op. Over naar de muziek van deze meer…

Vorig jaar schreven we over Across The Landscape van de Amerikaan Steve Yanek in de veronderstelling dat het een recent album betrof. Dat bleek niet zo te zijn, want het album uit 2005 was opnieuw uitgebracht om erop te wijzen dat deze Yanek na een valse start binnenkort een nieuw album zou uitbrengen. Dat is dus dit Long Overdue (Primitive Records). De titel vertelt het verhaal van de man die het al in de jaren 80 probeerde in de scene van Los Angeles. Zo kllinkt zijn muziek ook nu nog. Everyone’s Crazy These Days, dat is toch typisch een titel van een liedje uit Laurel Canyon, nog meer meer…

Wat mij betreft pakken John Calvin Abney en John Moreland het hele handeltje aan synthesizers en sequencers bij elkaar en schieten ze de hele boel aan flarden. Dan heeft Abney toch niet voor niets de copyrights van zijn composities ondergebracht onder de naam Bullets In The Chamber Folk. Op Tourist (Black Mesa Records/Sonic Rendezvous) trekt hij de lijn door van Familiar Ground. De vriendelijke popliedjes zijn best okay, maar je zou ze een beter leven gunnen. Een uitvoering met af en toe een felle stoot van een elektrische gitaar bijvoorbeeld. Maar dat zit er niet in. ‘I’ve never met a quiet so loud’, zingt meer…

Hij woont tegenwoordig in Spanje, maar de opnamen voor If These Walls Could Talk (Ghost River Records) vonden in Amerika plaats. Luke Winslow-King streek deze keer neer in Memphis, terwijl hij eerder New Orleans en ook Michigan waar hij vandaan komt koos als basis voor zijn albums. Daar in Memphis kwam ook Charles Hodges buurten, de organist die zo bepalend was op veel albums van Al Green. Vooral op het titelnummer kun je niet om die vergelijking heen. En als de stemmen van The Sensational Barnes Brothers op enkele nummers klinken, dan gaan de gedachten al snel naar Bop Till You Drop van meer…

Alles klopt aan Kingmaker (Outside/V2) van Tami Neilson. Muzikaal is het uiterst krachtige countrysoul zoals we het sinds Bobbie Gentry toch zelden meer hebben gehoord. En het gaat ergens over bij deze voor de liefde van Canada naar Nieuw-Zeeland geëmigreerde zangeres. Op het titelnummer en King Of Country Music maakt ze zich druk over de rol van de vrouw in de muziekbusiness. Die is ondergeschikt, zo betoogt ze, doordat mannen er de dienst uitmaken. Maar niet als het aan Neilson ligt. Een galmende gitaar bouwt op het titelnummer de spanning op naar strijkers die het meer…

Het duurde even, te weten 21 jaar, voordat Florence Dore een opvolger uitbracht voor haar debuutplaat Perfect City. Daar zijn diverse redenen voor aan te dragen. Ze kreeg een relatie met drummer Wil Rigby, kreeg een kind, reisde met Rigby de halve wereld over in de entourage van Steve Earle, en kreeg ook nog eens allemaal leuke baantjes. Maar nu ligt er dan Highways & Rocketships (Propellor Sounds Recordings). De geboren Nashvillian heeft daarop een hele fijne band: drummer Will Rigby natuurlijk, gitarist Peter Holsapple (dB’s, Continental Drifters), gitarist Mark Spencer (Son Volt, meer…

Na drie weken Tour de France op tv blijven we hier enigszins in de ban van Denemarken. Want na de Tourzege van Jonas Vingegaard is het nu genieten van de verrichtingen van diens landgenoot Jan Olsen. Die heeft met Spirit Chant (eigen beheer) een heerlijk album afgeleverd voor liefhebbers van zangers met een ruige strot. Hij begint met het titelnummer met iets dat ergens in de buurt komt van het werk van Robbie Robertson, Daniel Lanois, John Trudell en Mystery Slang. Tijdens de andere nummers noteerden we nog veel meer namen. Elliott Murphy bijvoorbeeld (Here & Now Forever). En Jake LaBotz bij meer…

Met Bones stond hier al wat van Slink Moss and The Flying Aces in de kast. Leuke cd uit 1995 op Rattlesnake Records met wrakke rockabilly. Met de elpee Floating Ghost Hotel (Hi-Style Records) gaat de artiest uit Chicago op dezelfde voet door. Nu als Slink Moss Explosion trouwens. Honey Bee Bop is precies wat de titel belooft. Het knettert uit de luidsprekers. Wat een heerlijk enthousiasme toch altijd bij dit soort muziek. Geen betere manier om de zorgen even te parkeren. ’Baby we’re rockin’’, roept hij op Pass It Around en zo is het maar net. Met de staande bas van Jimmy Sutton, die we kennen van meer…