De Keltische volkeren waren voor het begin van de jaartelling verspreid over grote delen van Europa, maar ergens halverwege Nederland lag de scheidslijn van gebied waar ze woonden. In Zweden waren ze in ieder geval niet. Toch is dat waar The Celtic Duo vandaan komt. Jonas Liljeström (viool, zang, percussie) en Emil Pernblad (bouzouki, gitaar) imponeren met deze in eigen beheer uitgegeven titelloze debuutplaat. Nou ja, debuut … De twee speelden in 1990 al samen in de uit vijf personen bestaande formatie Celtic Connections. In 1995 werd de groep opgebroken omdat de leden zich verder meer…

Vijf jaar geleden verscheen het laatste album van Jeff Finlin, The Guru In The Girl was een samenwerking met de Nederlandse multi-instrumentalist BJ Baartmans en opgenomen in Nederland. Voor Soul On The Line (Continental Song City) bleef de Amerikaan gewoon thuis in Fort Collins, Colorado. Voor het eerst valt me iets op dat me eerder blijkbaar altijd is ontgaan. Een sterke gelijkenis qua stem en stijl met het werk van Chuck Prophet namelijk. In een popquiz zou ik waarschijnlijk met die naam komen als ze iets van Finlin zouden draaien. Terwijl ik in 2014 nog schreef dat hij een uit duizenden te meer…

Prijkte Kimberley Morgan York op het eerder dit jaar verschenen Found Yourself a Lady nog in een zedig jurkje, op de hoes van Keep On Goin’ (Team Clermont) heeft ze niets aan. Althans zo lijkt het; haar lichaam is voor een groot deel verborgen achter haar gitaar. Is het dan ook een naakte plaat geworden? Nee, de tien nummers van dit nieuwe album van de zangeres uit Athens, Georgia, zijn met hulp van Scott Baxendale (gitaar), David Barbe (bas) Carlton Owens (Cracker, drums), Jay Gonzales (Drive-by Truckers, piano), Matt Stoessel (Cracker, pedal steel), en Adam Poulin (viool) mooi aangekleed. Voor meer…

Als het allemaal om de juiste timing draait, dan ben ik mooi twee jaar te laat met deze aanbeveling. All About The Timing (eigen beheer) van Roland Roberts verscheen namelijk al in 2020. Pas een jaar later verschenen er recensies nadat een promotor het album van deze Amerikaanse artiest had opgepikt. Het bestandje met aantekeningen voor dit stukje stonden al even klaar in een documentje. Louter lovende woorden. Roberts is gezegend met een fraaie stem; een niet buitengewoon krachtig instrument, maar wel perfect voor de liedjes die hij schrijft. De zang zweeft ergens tussen meer…

Wade Sapp is een singer-songwriter in de countryhoek, die regelmatig tijdens Amerikaanse tournees in het voorprogramma van Colter Wall stond. Dan weet u een beetje in welke sfeer u het zoeken moet (tenzij het werk van Colter Wall u onbekend is, dan even hier kijken). Radio Check (eigen beheer) is zijn officiële debuut. Het album was al een tijdje af, maar bekende redenen (iets met een pandemie) stonden aan de weg aan een eerdere releasedatum. Op de plaat staan 11 country- en countryrockende nummers, waarvan er een (The Boys We Were) gezongen wordt met de al eerder genoemde meer…

Al die recensies op deze site schrijven we in onze vrije tijd. We hebben namelijk ook nog gewoon een baan. Dus blijft er wel eens iets onbesproken. Daar voel ik me dan schuldig over, vooral als het zo’n fijn plaatje betreft als dit Old Habits (Loose/Bertus) van Treetop Flyers. Aan de andere kant; als het een promo betreft in de vorm van een cd in een dun stukje papier met daarop alleen de voorkant van de hoes afgedrukt, waarom zou ik mezelf dan opzadelen met een schuldgevoel? Als platenmaatschappijen het niet nodig vinden om te investeren, dan houdt het eigenlijk toch ook op. Over naar de muziek van deze meer…

Vorig jaar schreven we over Across The Landscape van de Amerikaan Steve Yanek in de veronderstelling dat het een recent album betrof. Dat bleek niet zo te zijn, want het album uit 2005 was opnieuw uitgebracht om erop te wijzen dat deze Yanek na een valse start binnenkort een nieuw album zou uitbrengen. Dat is dus dit Long Overdue (Primitive Records). De titel vertelt het verhaal van de man die het al in de jaren 80 probeerde in de scene van Los Angeles. Zo kllinkt zijn muziek ook nu nog. Everyone’s Crazy These Days, dat is toch typisch een titel van een liedje uit Laurel Canyon, nog meer meer…

Wat mij betreft pakken John Calvin Abney en John Moreland het hele handeltje aan synthesizers en sequencers bij elkaar en schieten ze de hele boel aan flarden. Dan heeft Abney toch niet voor niets de copyrights van zijn composities ondergebracht onder de naam Bullets In The Chamber Folk. Op Tourist (Black Mesa Records/Sonic Rendezvous) trekt hij de lijn door van Familiar Ground. De vriendelijke popliedjes zijn best okay, maar je zou ze een beter leven gunnen. Een uitvoering met af en toe een felle stoot van een elektrische gitaar bijvoorbeeld. Maar dat zit er niet in. ‘I’ve never met a quiet so loud’, zingt meer…

Hij woont tegenwoordig in Spanje, maar de opnamen voor If These Walls Could Talk (Ghost River Records) vonden in Amerika plaats. Luke Winslow-King streek deze keer neer in Memphis, terwijl hij eerder New Orleans en ook Michigan waar hij vandaan komt koos als basis voor zijn albums. Daar in Memphis kwam ook Charles Hodges buurten, de organist die zo bepalend was op veel albums van Al Green. Vooral op het titelnummer kun je niet om die vergelijking heen. En als de stemmen van The Sensational Barnes Brothers op enkele nummers klinken, dan gaan de gedachten al snel naar Bop Till You Drop van meer…

Alles klopt aan Kingmaker (Outside/V2) van Tami Neilson. Muzikaal is het uiterst krachtige countrysoul zoals we het sinds Bobbie Gentry toch zelden meer hebben gehoord. En het gaat ergens over bij deze voor de liefde van Canada naar Nieuw-Zeeland geëmigreerde zangeres. Op het titelnummer en King Of Country Music maakt ze zich druk over de rol van de vrouw in de muziekbusiness. Die is ondergeschikt, zo betoogt ze, doordat mannen er de dienst uitmaken. Maar niet als het aan Neilson ligt. Een galmende gitaar bouwt op het titelnummer de spanning op naar strijkers die het meer…