Leven in een schuurtje met daarachter een tuintje. Zwemmen in een meer met het maanlicht op zijn gezicht. Dat zijn zomaar wat wensen van Blue Gene. Hij zingt erover op Countryside, waarmee het album Revival Of The West (On The Level) aanvangt. En nee, we hebben het hier niet over de een of andere Amerikaan die op de uitgestrekte prairie woont; dit gaat over Timotheus De Beir uit Gent. In het jaar dat Bobbejaan Schoepen honderd zou zijn geworden – hij overleed in 2010 – heeft België er weer een cowboy bij. En die zorgt dus voor een heropleving van het Wilde Westen. Dat is althans de bedoeling en wat ons betreft is hij met Revival Of The West een eind op weg. Want wat een verfrissend plaatje is dit!

Deze Timotheus De Beir heeft nog veel meer pijlen op zijn boog. De 31-jarige creatieveling is architect, hij tekent, wil nog een film maken, een boek schrijven, meubels ontwikkelen, schilderen en een restaurant in het zuiden beginnen, zoals dat alles te lezen valt op het alleraardigste blog Ruth En De Mooie Makers. Eerder maakte hij trouwens al eens een dubbelelpee met de band Whorses, ook toen al met een cowboy op de cover. Bij die band ging het om oorverdovende grunge met ronkende en piepende gitaren, nummers die overigens werden afgewisseld met rustpunten.

Dat Whorses (Labelman) uit 2022 is toch echt heel wat anders dan wat De Beir nu laat horen als Blue Gene. De agressieve muur van lawaai van Whorses heeft plaatsgemaakt voor een soort ouderwetse country die qua stijl lijkt te leunen op novelty. Maar toch biedt Revival Of The West veel meer dan flauwe humor. Inhoudelijk gaat het om de dolgedraaide westerse maatschappij. Whorses beukte aan de grondvesten, Blue Gene biedt een alternatief door in deze tijden van chaos humaniteit voorop te stellen. In simpele liedjes die drie akkoorden en de waarheid te bieden hebben. 

‘There is more to the world than they’re selling’, wordt verkondigd op Metaverse. Op Blind tracht Blue Gene zich lam te zuipen, zodat hij blind is voor alle vragen en problemen die op hem afkomen. Hij wil een onbezorgd leven, maar weet natuurlijk wel dat zulks een onmogelijkheid is. Zwaar op de hand is de Belgische cowboy echter geenszins. Eigenlijk valt er heel veel te lachen om de spiegel die hij zijn demonen en ons allen voorhoudt. En dat weet hij heel goed. Dat blijkt wel uit de vraag die hij zelf opwerpt. ‘Is Blue Gene een countryzanger die problemen op muziek zet? Of is hij een moderne Robin Hood in cowboylaarzen, een stem die recht doet aan verloren idealen?’ Een antwoord heeft hij ook. ‘Blue Gene bestaat in het grijze gebied waar muziek en mening elkaar ontmoeten – en dat is precies de plek waar hij zijn kracht uitput.’

Ja, die Blue Gene heeft er dus wel over nagedacht. Het leuke is dat Revival Of The West gewoon een heel lekker plaatje is. Muziek die een glimlach op je gelaat tovert. En ook al stellen ze zelf dat lang niet alles tot in de perfectie is uitgewerkt – dat hoort natuurlijk ook niet zo in rootsmuziek – muzikaal valt er heel wat te genieten. Het is retro en ook weer niet. Ouderwets en toch ook weer niet. Want wie zoveel humor en betekenis weet te combineren in liedjes die geen moment oubollig worden, die zou werkelijk wel eens kunnen bijdragen aan een heropleving van het Wilde Westen. En niet alleen in België. Blue Gene is meer dan een gimmick.

Op Coffin zingt De Beir dat hij in een doodskist wil slapen en pas na een jaar weer wakker worden om zo al zijn zorgen te vergeten. Niet doen! Kom eerst in wilde galop wat zalen in Nederland veroveren! Op Texas zingt hij over problemen met de deurwaarder. Hij heeft het dus eigenlijk over taxes, maar waarom zou je een nummer dan niet gewoon Texas noemen? Spreek je net zo uit immers. Nou dan! 

Nog even over dat dubbelalbum van Whorses, de grunge staat op de eerste cd, de meer akoestische kant van die band is te beluisteren op de tweede cd. Best aardig, maar we zijn toch meer onder de indruk van de country van Blue Gene. Voorlopig dolen we nog wat rond in het Wilde Westen in het spoor van Blue Gene (zang, ritmegitaar), Nathan Ysebaert (leadgitaar, zang), Tijl Van de Casteele (drums) en Tom Vienne (bas, saxofoon, zang) en andere gasten zoals Bart Vervaeck (steelgitaar), Nils De Caster (viool, mandoline), Mathijs Steels (piano), Ciska Dhaenens (zang) en Harry Descamps (zang).