‘I’ve got a tattoo of Merle Haggard and a cat named George Jones / If not for George Merle and Willie I’d be all alone / All alone.’ Aan het woord is Joel Timmons. Op East Nashville Cowboy schetst hij een portret van de hipsters die stiekem toch ook wel een beetje hopen dat ze het er kunnen maken. Met een beetje gejodel. Het staat op Psychedelic Surf Country (eigen beheer) en misschien wil deze veteraan met dat album zelf ook wel doorbreken. Hij is al zo’n 25 jaar bezig. Met de jamband Sol Driven Train en met zijn vrouw Shelby Means (voorheen bij Della Mae) als het countryduo Sally & George. Op dit door Maya de Vitry geproduceerde soloalbum surft hij langs de vele inhammen van de alt-country. Met synthesizer en een glimmende steel opent zijn band Just A Man, een liedje over zijn vader, die elke januarimaand kerstbomen verzamelde om ze in de fik te kunnen steken. De buurt zag in hem een pyromaan, een hippie en een communist, maar volgens Joel was hij gewoon een goede christen. Turbo is powerpop of toch in ieder geval stevige rock-’n-roll. Turbo is een politiehond die verdovende middelen opspoort. Dus daar staat Timmons en de hele band aan de kant van de weg naast de bestelbus … The Bullfighter is een liedje van de betreurde Luke Bell, dat Timmons doet met Cary Ann Hearst. De twee maken er een lekker rommelig duet van met fijne stukjes steelgitaar, het werk van Brett Resnick. Fans van Willi Carlisle of Nick Shoulders zullen dit zeker weten te waarderen. Op Guitars, Guns And Pickup Trucks beschrijft Timmons hoe hij een spervuur aan vragen op zich af kreeg gevuurd van zijn aanstaande schoonvader. Toen die er een oude Gibson-gitaar bij pakte, wist Timmons dat het goed zou komen. Vanzelfsprekend met tweede stem van Shelby Means. Veel liedjes gaan over vertier aan of op het water. De artiest groeide op op Sullivan’s Island voor de kust van South Carolina. Cottage By The Sea is een hommage aan die plek en het klinkt bijna als een liedje van Hank Williams. Met een fijn koortje. De Marco Johnson bepaalt op toetsen Say It To My Face. Misschien is The Swimming Song wel net zo onzinnig als het oeuvre van Webb Wilder. Het betreft overigens een liedje van Loudon Wainwright. Here We Are is daarna juist weer fijnzinnig als iets van Paul Simon. Afsluiter Tryin’ eindigt met wat chaos die Elvis Costello in goede banen zou kunnen leiden.
13/03/2025 Permalink
Geweldige plaat!