Kenny Roby & Six String Drag – Randall Bramblett – Curt Boettcher & Friends – Buscadero – Dave Greaves

Neal Casal noemde Kenny Roby een van de beste songschrijvers van de laatste twintig jaar. Zijn band 6 String Drag was een van de smaakmakers van de altcountry in de jaren 90. Er werden twee platen opgenomen met Steve Earle als producer, maar aan het eind van het millennium viel de band uit elkaar, waarna Kenny Roby solo verder ging. Tired Of Feelin’ Guilty: 25 Years Of Kenny Roby & 6 String Drag (Schoolkids Records/V2) is dan ook een welverdiend overzicht. De bloemlezing bevat meer…

Robert Cray – King Solomon Hicks

Al snel waren er valse beschuldigingen dat Robert Cray een slechte invloed had op bluesmuziek. Terwijl de beste man begin jaren 80 het genre juist een zeer welkome stoot energie had gegeven met de prima platen Bad Influence en False Accusations. Maar met zulke goede verkoopcijfers, dan was je volgens sommigen de blues kwijtgeraakt. Baarlijke nonsens natuurlijk. Van meet af aan is de gitarist/zanger inderdaad veel meer geweest dan een doorsnee bluesman. Want zijn meer…

The Homesick – Man Man – Rolling Blackouts C.F.

De van oorsprong Friese band The Homesick is de provinciegrenzen overgetrokken. Niet alleen naar Groningen, maar de hele wereld hebben ze in het bereik. Niet voor niets tekenden ze een contract bij Sub Pop. Daar verschijnt de derde plaat The Big Exercise (Sub Pop/Konkurrent) en daarmee bevestigen ze hun status. Het eerste nummer heet What’s In Store. Nou, nogal wat. Het is een collage van geluiden die toewerkt naar een krachtige afzet in melodie. Hele fijne gitaarrock. Children’s Day komt meer…

Pokey LaFarge – Miss Tess

Met songtitels als Fuck Me Up, End Of My Rope, Fallen Angel en Ain’t Coming Home is al duidelijk dat het hier gaat om liedjes waarvan de hoofdpersoon in een neerwaartse spiraal zit. Zo was het ook met Pokey LaFarge. Ondanks de successen was hij geen tevreden man. Maar in het donkerste uur hervond hij het geloof. Dus wat voor plaat is Rock Bottom Rhapsody (New West Records/PIAS) geworden? Het opent met een strijkkwartet dat het instrumentale titelnummer ten gehore brengt. Een meer…

Toen Ryan Adams ooit eens bekendmaakte dat hij 3 albums in een jaar zou uitbrengen werden hier en daar de wenkbrauwen opgetrokken. Dat kon toch nooit goed gaan. Daniel Romano blijkt echter zijn neus op te halen voor 3 albums per jaar. Nee, die verveelt zich niet. Sinds het uitbreken van de corona-crisis, dus vanaf maart, bracht hij via Bandcamp al vijf zes (zie reacties) albums uit. Zes(6)! Plus een single. Okee, Super Pollen met een speelduur van 17 minuten en Spider Bite met een speelduur van 18 minuten zijn eigenlijk EP’s. Dus als je precies wil zijn: vanaf maart 4 albums, 2 EP’s en meer…

Paris Texas – Old Salt – Polly & Bruce- Marten De Paepe

Paris Texas komt uit Antwerpen. Het vijfkoppig gezelschap rondom songwriters Gerrit Hüppertz (zang en gitaar) en Dave Crokaerts (ook zang en gitaar) maakt lekker rootsy muziek. Zeg maar de Vlaamse versie van The Gourds. Op When You’re Gone staan 13 prima akoestische nummers. Veel variatie, mooie samenzang en alle nummers zijn zelfgeschreven. Lonesome Road doet erg denken aan dat nummer van de Soggy Bottom Boys uit Oh Brother Where Art Thou?

Ook uit België, maar uit Gent komt het gezelschap Old Salt. Dit combo telt op Commons maar liefst 7 leden. Afkomstig uit België, Zweden, Frankrijk en Schotland. Zanger Dan Wall komt bovendien uit de VS. Net als Paris Texas klinkt ook dit gezelschap heel rootsy. Banjo, viool, staande bas en gitaar zijn de instrumenten meer…

Nato Coles and the Blue Diamond Band – Tom Baker

Een muur van geluid. Een aanval op de trommelvliezen. ‘Rock and roll is allright’, verkondigen Nato Coles and the Blue Diamond Band op Under The Flyover. Daarmee openen ze het album Flyover (RumBar RecordSonic Rendezvous) om er daarna nog negen van zulke statements tegenaan te gooien. Een gruizige gitaar links en een gruizige gitaar rechts op L.P.’s Yard. En daarna een shalala op Michelle In The City, dat alles heeft van zowel Little Steven als Bruce Springsteen met meer…

Joost Dijkema – Bart Dietvorst – Jeroen Schmohl

Time Thief (Twin Dimension Records) heet het tweede album van de Groningse snarenpicker Joost Dijkema. Bij de recensie van zijn debuut noemden we Leo Kottke als referentie. Voor dit album zouden we ook de legendarische Engelse folkgitarist John Renbourn als zodanig willen noemen. Time Thief bestaat voor het grootste gedeelte uit instrumentale nummers, waarop Dijkema naast gitaar ook banjo, bas, drums en zelfs fluit speelt. Daarnaast is ook de in Groningen neergestreken meer…

Jim Patton & Sherry Brokus – Buddy & Julie Miller – Silver Lake 66 – The Lark and The Loon – The Gossamer Strings – Annie & Rod Capps – The Rails – Park 88

De titel Collection: 2008-2018 (Berkalin Records) maakt duidelijk dat het hier een compilatiealbum van Jim Patton & Sherry Brokus betreft. Ron Flynt is de producer van de 18 nummers waarop mensen als Warren Hood, Rich Brotherton, Marvin Dykhuis en Scrappy Jud Newcomb meespelen. Countryfolk waar de eredivisie van Austin, Texas, zijn stempel op heeft gedrukt schreven we al eens in een bespreking van meer…

Datura4 – Bohannons – Left Lane Cruiser – Lonesome Shack

Boom, boom, boom, boom. Zet de stereo flink hard voor de Australiërs van Datura4. Veteranen zijn het al, maar wat een allemachtig lekker lawaaiplaatje leggen ze voor met Blessed Is The Boogie (Alive Natural Sound/V2). Het is boogie. Het is powerpop. Het is glamrock. Muziek voor shitkickers die het haar laten wapperen. Black Dog Keep Running is een feest vol riffs, waarbij om de meer…