Niet alle artiesten sturen direct een cd op als wij van altcountry.nl ze vragen om een recensie-exemplaar. Van Lowell Thompson kreeg ik in 2006 geen reactie nadat ik interesse had getoond in zijn debuut. Gelukkig kreeg ik wel zijn nieuwste. Heette zijn debuut gewoon Lowell Thompson, deze tweede is in feite opnieuw titelloos, maar met Lowell Thompson & Crown Pilot (Bunkbed Records) geeft Thompson terecht aan hoe belangrijk zijn band is. Ongeveer zoals Crazy Horse staat tot Neil Young, namen die ook in ruimer verband passen bij deze recensie. Thompson heeft een stem die een heel klein beetje lijkt op John Fogerty, of kan ik al gewoon de vergelijking maken met Israel Nash Gripka? Diens debuut is immers in Nederland met enthousiasme opgepikt. Hoe dan ook, een enigszins schorre stem heeft Thompson dus, wat in rootsmuziek toch eigenlijk alleen maar als een aanbeveling geldt. De nummers van Thompson (zang, gitaren) lopen als een trein, met dank dus aan Crown Pilot dat bestaat uit Bill Mullins (gitaren), Kirk Flanagan (bas) en Steve Hadeka (drums). Thompson komt uit Burlington in de in het uiterste noordoosten gelegen Amerikaanse staat Vermont. Lowell Thompson werd vernoemd naar Lowell George van Little Feat en daarmee bleef de muzikale opvoeding niet. Rond zijn vijfde nam zijn vader hem al mee naar een concert van Elvis Costello, waarvan Thompson zich vooral het ronddraaiende rad herinnert dat bepaalde welke songs gespeeld werden. We hebben het dan over 1986. Later kreeg Thompson van zijn vader een plaat van de Dead Kennedys en raakte hij onder de indruk van Fugazi, Rancid en Circle Jerks. Maar nadat hij na de middelbare school een jaartje in Colorado had gewoond, ging zijn belangstelling vooral uit naar alternatieve country. Dat leverde tot nu toe twee cd’s op vol urgente rootsrock met liedjes over teleurstelling en triomf op het pad van de liefde. The Love You Had heeft zo’n heerlijke, compacte gitaarsolo die veel langer zou mogen duren, maar juist ook daardoor zo lekker is. Grace Potter zingt mee op Sleep. Heel bijzonder is Play That Part dat een symbiose van Afghan Whigs en Dinosaur Jr is. 
Maar over het algemeen is het toch meer CCR, Son Volt en Naked Prey waaraan gedacht kan worden. En dan ook nog even over het ook zeer fraaie Lowell Thompson (Bunkbed Records), dat voor het grootste deel met dezelfde begeleiders werd opgenomen. Een nummer als Crenshaw valt op door de dwingende drums en een lekker droog en ruimtelijk geluid. En in Pictures combineert het zware, groffe gitaarwerk heerlijk met de lichte steelgitaar. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie