Zo country als op het hoesje van The Good Life (eigen beheer) is Marty Finkel in werkelijkheid niet. Het is zelfs de vraag of hij altcountry is, overigens een vraagstuk dat we nauwelijks van belang achten hier bij Altcountry.nl. Een licht rootsrandje is wat ons betreft al genoeg. Vernieuwing hoort bij het rootsgenre als nieuwe bladeren aan een oude boom. Maar goed, ik dwaal af, maar zo’n plaatje is dit dus ook wel. The Good Life begint met het titelnummer en dan zou je zweren dat Beck uit de luidsprekers schalt met zijn Loser. Vandaar gaat de slechts 23-jarige Finkel uit Madison, Wisconsin, op zijn vierde plaat vooral langs door The Beatles geïnspireerde liedjes. Met wel degelijk roots die passen bij het donkerbruin van de cover. Your Heart Is Breaking doet ietwat aan het werk van Lenny Kravitz denken en Annabelle Country wordt zelfs getoonzet door een onvervalste ELO-beat. Een banjo in Oh My Little Darling duwt Finkel naar andere buitenbeentjes als Blanche of Okkerville River. Zelf noemt hij Elliott Smith als grote invloed. Van diens depressieve aard lijkt Finkel geen last te hebben. I Wanne Be, met een heerlijk simpele viool, is puur optimisme. Naast de dertien eigen liedjes doet Finkel ook een cover (Gotta Get Up) van Harry Nilsson. Finkel (zang, gitaren, dobro, monharmonica, percussie, mandoline, accordeon, ukelele, mondharp, glockenspiel enz.) schrijft net zulke lekker naïeve deunen als Jonathan Richman, iets wat vooral in Lately I’ve Been Worrying duidelijk wordt. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie