Als fotograaf maakt Alan Weitzman werk dat in het verlengde ligt van Robert Frank. Lang niet zo goed weliswaar, maar toch, de onopgesmukte zwart/wit-beelden van het straatleven zijn beslist niet onaardig. Als singer-songwriter heeft de in de Amerikaanse staat Maryland woonachtige Weitzman met Last Call Cafe (eigen beheer) een cd gemaakt die ook niet echt heel erg goed is, maar toch opmerkelijk genoeg. De artiest, die overigens zijn brood verdient met een advertentiebureau, zoekt zijn inspiratie in het zuiden van de Verenigde Staten. Last Call Cafe ademt vooral de sfeer van Memphis. Een song als Augusta is puur amateurisme dat door de roffelende drums een beetje lijkt op In The Ghetto van Elvis Presley. Weitzman praatzingt soms, doet overdreven stoer met trillende stem, maar op de een of andere manier is het allemaal toch wel behoorlijk cool. Net zo als de kale sound en het simpele toetsenwerk. Het spookachtige intro van Jack Daniels And Jesus. De combinatie van lelijk drumwerk (een computer?) met soulzangeressen op Salvation. Weitzman komt al met al over als een ver familielid van Elvis die eindelijk eens de moeite heeft genomen om een studio te bezoeken. Zo past hij wel een beetje in die bijzondere Memphis-traditie waar artiesten als Alex Chilton, Tav Falco en Greg Cartwright het ook niet moeten hebben van perfectie. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie