Dit Collecting Demons (eigen beheer) is een cd waar ik niet snel genoeg van krijg. Het Californische Longliner verenigt de barroomsound van Bottle Rockets met de woestijnrock van Woodcocks. Rechtlijnige gitaarsolo’s van Eric Marston, want waarom zou je moeilijk doen op zijn ding als dat van zichzelf al zo lekker klinkt? Collecting Demons begint sterk met Never A Princess: I never wanted a wife, I love my own life, loose women were my best friends. En ook Stick On The Dash is lekker stoer: I was born with diesel in my blood. Songschrijver Rick Santos heeft een droge strot met niet al te veel bereik, wat uitstekend past bij dit genre, waarin het vooral rechtdoor gaat zonder om te kijken. Meestal in midtempo natuurlijk, waarom zou je sneller rijden als je door de woestijn op weg bent naar Las Vegas? Als Santos in dat nummer jackpot schreeuwt, doet dat denken aan Undernation. In 1991 (shit, toch ook al weer 18 jaar geleden!) maakte die band met Something On The T.V. een prachtig album. Burnspot is verschroeiende woestijnrock en met de cover van Mama Tried (Merle Haggard) maken de mannen van Longliner duidelijk dat ze ook schatplichtig zijn aan country(rock). Dit is er echt eentje om na afloop nogmaals op de startknop te drukken. Verkrijgbaar bij CD Baby.
25/11/2009 Permalink
check Hope Sandoval .
Niet 100% Americana,
maar soort alt. Americana.
Wat een stem….
27/11/2009 Permalink
Ben het helemaal met je eens Michael, Hope heeft mooie muziek gemaakt, maar wat gaf jou de impuls binnen Gjaltema’s recensie om deze opmerking te plaatsen?