Verontrustend en zoet-zalvend tegelijk, die typeringen komen bij me op bij beluistering van Andi Almqvists derde cd, Glimmer (Rootsy.nu/Sonic Rendezvous). Almquist, een rusteloze troubadour uit Malmö, Zweden, moet het hebben van een duistere en spooky sfeer, waardoor referenties als Tom Waits, 16 Horsepower en de films van David Lynch voor het geestesoog opdoemen. Almqvist is zo’n hobo die door heel Europa zwerft, zowel de bierkelders van Brno bezoekend als de Hamburgse Reeperbahn of de coffeeshops van Amsterdam. Van dat laatste verhaalt Almqvist in het gelijknamige Amsterdam, dat een Tom Waits-charme bezit – maar dan de Waits van Closing Time. Geen rauwe bluesrasp en geen deltablues-gitaren bij Almqvist, nee, duistere ballads in een schitterend vormgegeven kader van viool, cello, accordeon, mellotron en theremin. Opener Sleeping Pills is dan ook van een grote schoonheid, waarna er een ijzersterke serie donkerrood gekleurde, wurgend romantische balladen volgen. Fraai is ook de onheilszwangere cover van The Church’ My Birthday, The Moon Festival, maar dan kan Almqvist wat mij betreft dat hoge niveau niet volhouden; naar het eind toe zakt Glimmer wat in, al is afsluiter Petra Moved On ronduit ontroerend.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie