Op Ocho (eigen beheer) horen we een andere Collin Herring dan de countryrocker van het uit 2005 daterende The Other Side Of Kindness. Herring houdt het kleiner op zijn nieuwste album. Atmosferischer, zonder zich te verschuilen in vage mistflarden. Daar zal de produktie van Will Johnson (South San Gabriel, Centro-Matic) veel mee te maken hebben. Die heeft immers vaker gekozen voor de benadering dat minder meer is. De nummers op Ocho, allemaal geschreven door Collin Herring zelf, lenen zich heel goed voor die aanpak. De met zachte pasteltinten neergezette penseelstreken moeten het in de klein gehouden begeleiding hebben van voorzichtige toevoegingen door de bijzondere instrumentatie; toetsen en steelgitaar (allemaal bespeeld door vader Ben Roi Herring) en afwijkende percussie van Roberto Sanchez. Alleen op Passed Away is gekozen voor een wat steviger aanzet. Juist in dat nummer valt op dat deze cd (acht nummers, dertig minuten) sterke gelijkenis vertoont met het werk van Richard Buckner, ook een artiest die met bijna stilstaande beelden toch veel weet te zeggen. Een nummer als Nothing’s Good is minder hopeloos dan de titel doet vermoeden, zelfs als je tot het besef komt dat Herring hier klinkt als Vic Chesnutt.. Passed Away biedt in weerwil van de titel geruststelling. Damn this outcome / Following roads and leaving bones / I wish nothing was needed / I’ve been fucking up for so long / Digging deep holes / I never am sure / Wander and will go / With no answer zingt Herring, maar hij besluit het nummer met And I don’t want to be passed away / And I don’t want to be passed away. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie