In April 1967 begint Bob Dylan met de leden van The Band in de kelder van het grote roze huis in Woodstock, New York aan de sessies van wat later The Basement Tapes zullen heten. In dat najaar al duiken de tapes en acetaten op in Londen en neemt de incrowd opgewonden kennis van de rammelende country- en folkliedjes. Dylans gewiekste manager, Albert Grossman, doet er nog een schepje bovenop, reist naar Londen en leurt met de songs bij Britse popartiesten en bands onder wie Julie Driscoll en Brian Auger (‘This Wheel’s On Fire’) en Manfred Mann (‘The Mighty Quinn’). Manfred Mann-gitarist Tom McGuinness ondertussen, verzamelt de overal opduikende acetaten en banden, en besluit in 1972, nadat versie 1 van McGuiness Flint op de klippen is gelopen, met nieuwe muzikanten een Dylan-coveralbum op te nemen. En dus nemen Dennis Coulson (zang), Dixie Dean (bas, zang), Tom McGuinness (gitaar, banjo, zang), Hughie Flint (drums, zang) en producer Manfred Mann twaalf nog niet eerder uitgebrachte Basement Tapes-songs op. Tien daarvan komen terecht op de Britse release op DJM Records en ook op de Amerikaanse versie op Sire Records. Coulson, Dean, McGuinness, Flint maken van de ouderwetse Dylan-songs moderne countryrockliedjes met mooie gitaarbegeleiding, geweldige samenzang en een vaak swampy CCR-sound. Prachtig melodieus zijn ‘Eternal Circle’, ‘Open The Door Homer’ en ‘The Death Of Emmett Till’; venijnig rockend is titelsong ‘Lo And Behold’. Hoogtepunt is niettemin het bijzondere obscure Dylan-lied ‘Sign On The Cross’ dat hier een fenomenale epische countrygospel wordt. Lo And Behold is in 1972 – drie jaar voor het verschijnen van The Basement Tapes – naar alle waarschijnlijkheid het beste Dylan-coveralbum ooit.
Eternal Circle / Lo And Behold / Let Me Die In My Footsteps / Open The Door Home / Lay Down Your Weary Tune / Don’t You Tell Henry / Get Your Rocks Off / The Death Of Emmett Till / Odds And Ends / Sign Of The Cross
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie