Vreemde titel misschien, maar ik wil ermee aangaven dat deze nieuwe aflevering van de Altcountry.nl-podcast gemaakt is met het programma Garageband. “Lekker belangrijk”, hoor ik u denken. Misschien niet, maar het verklaart wel de schoonheidsfoutjes die u wellicht hoort. Met de overstap van een Windowscomputer naar een Apple werken de vertrouwde programma’s niet allemaal meer…
Fascinerend, meeslepend en hartveroverend is de alt.country van Deer Park. Uit het niets, althans voor mij, komt dit trio met een prachtig album. Deer Park (eigen beheer) is een debuut en is des te meer verrassender omdat de band met een volwassen en gedegen plaat voor de dag komt. Nog verrassender is dat deze volbloed alt.country uit Londen komt. Het trio wordt geleid door zanger en songschrijver Mark Grassick en hij is er in geslaagd treffende en beeldende songs te schrijven die meer…
Er komt een nieuwe cd van Howe Gelb aan en dat gaat weer een bijzondere worden. Alegrias gaat hij heten. Dat is, zoals de titel al dat vermoeden, een flamencoplaat maar dan wel eentje in een typische Howe Gelb stijl. Opgenomen met de Band of Gypsies en flamencolegende Raimundo Amador. Hieronder een meer…
Al sinds de debuutplaat Tell It To Yourself uit 1993 ben ik een fan van Matt Keating. Zijn van melancholie doordrenkte teksten zijn spitsvondig; zijn softe benadering van powerpop vol menselijke warmte. Met die woorden opende ik vier jaar geleden de recensie van Summer Tonight en ach, waarom zou ik die niet gewoon herhalen voor Between Customers (Keaton Records)? Immers, nog steeds is er niemand die zo fraai zingt dat hij lonely blue and jealousy green is. Ook dit nieuwste album staat weer vol fraaie songs die meer…
Met Mobile After Dark begint Burden Of Proof (Crushproof Records) van Michael Shane Borden sterk. Een beetje als een stoere Steve Earle klinkt hij. Op het nummer Courage Or Southern Comfort blijkt dat rokerige honky tonks en sterke drank zijn stem niet echt hebben aangetast. Want de Texaan heeft behalve die stoere voordracht toch ook soepele stembanden als wapen. In 1998 maakte Borden al een vrijwel onopgemerkt door Lloyd Maines geproduceerd titelloos album en in 2004 liet hij The Modern Sounds Of meer…
Alex Chilton: wonderkind en total loss. Het wekt geen verbazing dat William Alexander Chilton de 60-jarige leeftijd niet gehaald heeft. Op 17 maart 2010 overlijdt hij namelijk aan een hartaanval in een ziekenhuis in New Orleans. Vierenveertig jaar daarvoor zingt de inwoner van Memphis, Tennessee ‘The Letter’ met rauwe stem naar de top van de hitlijsten over de hele wereld. Drie jaar later heeft hij zich uit de klauwen van producersduo Dan Penn en Spooner Oldham weten te wringen. Dan al een gekwetste en beschadigde ziel. meer…
Lang heb ik me afgevraagd wat ik er mee moest: de nieuwe cd van Desoto Rust, getiteld Highway Gothic. Zoveel mis er er niet mee, maar om nou te zeggen dat ik ‘m vaak voor m’n plezier draai, nou nee. Desoto Rust maakt al drie cd’s lang traditionele wat rauw klinkende countryrock waar de pils en de whisky uitklotst. Daar beleven de 4 heren op gevorderde leeftijd ongetwijfeld veel plezier mee. En ze steken er, gelet op het feit dat 11 van de 12 nummers van eigen hand zijn, ook heel wat meer…
Josh Rouse – The Neighborhood Bullys – The Holmes Brothers
Vakmanschap valt Josh Rouse niet te ontzeggen. Dit Josh Rouse presents El Turista (Bedroom Classics/ADA Global) is een nieuwe proeve van bekwaamheid. Maar toch, hoe vakkundig dit album ook in elkaar mag zijn gezet, grootse kunst levert het niet op. Daarvoor beheerst de tegenwoordig wegens de liefde veelvuldig meer…
Kennelijk in de veronderstelling dat zijn muziek dat nodig heeft, zond Shane Lamb zo’n 50 stickers mee met de promo van Disengage (eigen beheer). Als het bedoeld is om op die manier zijn uitstekende debuutplaat kracht bij te zetten, dan is dat bij mij faliekant mislukt. Want Disengage heeft van zichzelf meer dan voldoende kracht om op te vallen in het grote aanbod van talentvolle singer-songwriters. Lamb schijnt een muzikale veteraan te zijn die toerde met uiteenlopende muzikanten als meer…
Artiesten uit Scandinavië zijn meesters in het kopiëren. Meer dan eens hebben ze ons compleet verrast met platen die uit een ander tijdperk leken te komen. Prachtige westcoastprodukties of knappe altcountry, het lijkt wel of die lui uit Zweden, Noorwegen, Finland en Denemarken altijd alles goed doen. De Zweed Nicolai Dunger heeft al op vele platen bewezen dat hij met stijlkenmerken uit de popgeschiedenis een eigen origineel geluid kan neerzetten. Op Play (Fargo/Munich) doet hij het wederom. Het ontbreekft in zijn vernuftige meer…
Vluchtstrook amerika
Op dit werk is een Creative Commons Licentie van toepassing.
© Alt Country NL
