Met country moest je niet aankomen in de jaren tachtig. Zelfs in rootskringen werd je met een dergelijke voorkeur vreemd aangekeken. Alles draaide om blues. Country was voor wereldvreemde watjes. Gelukkig had je nog een band als Fabulous Thunderbirds, wiens Texaanse rock-’n-roll naast heel veel blues ook elementen uit country bevatte. Een geschenk uit de hemel, zogezegd. En zo is anno 2010 Jimmie Vaughan Plays Blues, Ballads & Favorites (Proper) al evenzeer een meer dan welkom album. De uit veertien covers en een zelfgecomponeerde instrumental bestaande cd roept zowaar een gevoel van gemis op aan meer van dit soort soepel swingende Texaanse blues. Bijna negen jaar duurde het totdat Jimmie Vaughan weer eens besloot een plaat te maken. En hij heeft in die tijd niets aan kwaliteit ingeboet. Zijn gitaarspel is meesterlijk: soepel en puntig als altijd. Jimmie Vaughan laat met zijn gitaarnoten altijd het liedje lekker rollen. Indertijd liepen hele volksstammen weg met zijn broer Stevie Ray Vaughan, maar Jimmie bewees voortdurend dat hij meer soul in één vinger had dan de SRV-man in twee handen. Jimmie Vaughan Plays Blues, Ballads & Favorites bevat met covers van Charlie Rich, Doug Sahm en Willie Nelson natuurlijk ook countrynummers. Heerlijk met bakken soul (een rollende Hammond B3, tenorsax, baritonsax, trompet) geserveerd door topmusici uit Austin.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie